In totaal krijgen op 5, 11 en 12 juni 73.333 kinderen in Amsterdam en omgeving een injectie tegen de meningokok. De kleinsten -van 12 tot en met 24 maanden- in de Heineken Music Hall, de anderen in de ArenA. Kinderen van 6 tot en met 14 jaar komen pas in september aan de beurt. Alles bij elkaar gaat het in Amsterdam om 146.000 kinderen.

Slechts twee maanden had de GG(&(GD om de campagne te organiseren. „Het is een militaire operatie”, beaamt Remy Hirnsing, hoofd van de afdeling jeugdgezondheidszorg. „Onze grootste zorg was of we het vaccin op tijd konden krijgen en hoe we zoiets massaals in goede banen konden leiden.”

„We hadden maar één keer eerder zoiets meegemaakt; de polio-inenting in 1976”, zegt stafarts Luuk van Weert. Hoewel die niet zo groots was, leerden de GG(&(GD’ers daarvan wel hoe het vooral niet moest. Van Weert: „Er waren te veel mensen tegelijk op kleinere locaties. Politie te paard die de menigte uiteen ging drijven, lange wachttijden, boze mensen…”

Niets van dat alles woensdag in de ArenA. Ouders met peuters en kleuters aan de hand of in buggy’s stromen tussen dranghekken het midden van het veld op, en worden door GG(&(GD’ers in rode en blauwe T-shirts richting de 42 tafels langs de randen van het speelveld gedirigeerd.

Het prikken neemt aan de meeste tafels minder tijd in beslag dan het troosten. De vijfjarige Casper Albers heeft zich moedig voorgenomen niet te huilen. Tenslotte moet hij het goede voorbeeld geven aan de tweejarige Marte. Op de schoot van een GG(&(GD’ster kijkt hij geïnteresseerd naar de vrolijk gekleurde plakplaatjes die ze hem toont. Hij mag er één uitzoeken. Zijn rechtervinger wijst naar een afbeelding als de injectienaald alweer zijn linkerarm verlaat. Verdwaasd: „Ben ik al klaar?”

Heel anders reageert Sterre van ruim twee. Ze worstelt om aan de houdgreep te ontkomen en zet een keel op. Moeder Liesbeth Schuijs heeft het er zelf minstens zo moeilijk mee. „Vreselijk”, verzucht ze. „Zo ontzettend massaal. Ik kreeg een heel naar gevoel toen ik hier binnenkwam. Achteraf was ik liever naar de huisarts gegaan. En dan al die trappen op. Ik ben zeven maanden zwanger, als mijn man niet was meegegaan had ik het niet gered.”

„Fascinerend”, vindt Mieke Smilde de hele operatie in de ArenA. Ze heeft geen moment overwogen haar kinderen eerder door een huisarts te laten inenten. „Je moet niet al te eigenwijs zijn”, vindt ze. „Het is gratis, de begeleiding is uitstekend, wat valt er te zeuren?” Nou, misschien één dingetje dan: „De brief met de oproep. Dat plaatje erop en die tekst „Da’s goed gedaan.” Ik dacht dat hij van de Postcodeloterij was en had ’m bijna weggegooid.”

De portofoon van projectleider Wim Huisman lijkt bijna vastgeplakt aan zijn mond. Hij leidt de hele logistieke kant van de campagne en dat varieert van ervoor zorgen dat de prikkers voldoende te drinken hebben tot het tijdig aanvoeren van het vaccin. Dat zit veilig opgeborgen in een oranje koelwagen aan de rand van het veld, vanwaar de tafels worden voorzien. Het mag slechts heel kort de warmte in, anders verliest het zijn werking. Voor woensdag is er 15 liter ingeslagen; een halve milligram per kind.

Er is rekening gehouden met wat reserve, want ook mensen die illegaal in de stad verblijven en geen oproep hebben gehad, mogen hun kinderen laten inenten, zegt GG(&(GD-woordvoerder Martin Hommega. „Dat is waarschijnlijk slechts 1 procent van het totaalaantal kinderen, maar we sturen niemand weg”, zegt hij.

Op de eerste ring wachten Karim en Rufus (16) op hun beurt. „Toch wel belangrijk”, vindt Rufus de injectie. „Ik hoop alleen dat het geen pijn doet. Hakim vindt het eigenlijk onzin. Stuurs: „Ik moest van mijn moeder. Ik weet niet waarom.” Bij de uitgang is de bravoure terug. „Als dat alles is, dan wil ik er nog wel een!” Op het prikveld strekt een GG(&(GD’er even de spieren. Grinnikend: „Dit is het leukste afdelingsuitje sinds jaren.”

De GGD Flevoland is eveneens begonnen met de landelijke inentingscampagne. In Urk is de opkomst minder groot dan elders in de provincie vanwege principiële bezwaren tegen vaccinatie.