Het bestuur van de BSVE stelde zijn leden maandagavond voor de club op te heffen. Daar kwam echter niets van terecht. Van de 960 leden waren er slechts 16 aanwezig. De stemming over de definitieve opheffing is doorgeschoven naar 26 september.

„De wens tot opheffing is een logische stap”, vindt Van Lijf. „De vraag naar hulpverlening nam sterk af. Alle praktische zaken voor bewoners van Roombeek zijn geregeld.”

Lijf doelt op de zorg voor huisvesting, het aanvragen van uitkeringen, het regelen van sociale zorg en het verkrijgen van schadevergoedingen voor getroffenen.

Wat moet anders als Nederland ooit nog eens door een dergelijke ramp wordt getroffen?
„Vooral voor de getroffenen is het erg belangrijk dat iemand de verantwoordelijkheid voor de ramp op zich neemt. Bestuurders moeten niet alleen bezig zijn met de vraag hoe het allemaal heeft kunnen gebeuren, maar ook zelf hun verantwoordelijkheid nemen.”

Dat hebben ze onvoldoende gedaan, vindt u?
„De financiële regelingen voor de slachtoffers waren erg goed, maar bij bestuurders ontbrak een stuk empathie met de slachtoffers.”

Als de BSVE er niet meer is, wat wordt er dan nog voor de slachtoffers gedaan?
„Er is nog veel leed. Daarvoor is het zogeheten Huis van Verhalen opgericht, een uitvloeisel van de bijdrage die de kerken in Enschede leveren in de zorg aan de slachtoffers. In de stilteruimte kunnen mensen tot zichzelf komen en met anderen in gesprek gaan. Ik zie dit project als een goed vervolg op onze vereniging.”

Maandagavond op de vergadering bleek echter dat het bestuur nadenkt over de wijze waarop het in de toekomst toch nog een plekje kan creëren voor gedupeerden die van zich af willen praten.

Hoe raakte u bij de belangenvereniging betrokken?
„Zelf woonde ik ten tijde van de ramp in Roombeek, op zo’n 800 meter van de plek waar de explosie zich voordeed. Ik was boodschappen aan het doen toen het allemaal gebeurde. In de winkel vlogen de ramen eruit. Er was een hoop verwarring. Vuurwerk vloog de lucht in en auto’s stonden kapot langs de weg. In die eerste uren heb ik veel mensen op kunnen vangen in mijn woning, waarvan de plafonds zwaar beschadigd waren. Toen het bestuur van de BSVE in 2003 een beroep op mij deed, heb ik ja gezegd.”

Zo’n twee jaar geleden brak binnen de belangengroep een crisis uit toen het grootste deel van de leden het vertrouwen opzegde in toenmalig voorzitter A. Vasse en zijn medebestuurders.

Heeft de interne ruzie het imago van uw vereniging aangetast?
„De bestuurscrisis heeft denk ik veel mensen van ons vervreemd. We hebben nog vier inloopavonden gehouden om te kijken of de BSVE mogelijk verder zou kunnen gaan als lotgenotenclub. Maar dat was geen succes. Er kwamen maar een paar mensen op af. Daarom denk ik dat het Huis van Verhalen een heel goed alternatief kan worden.”