In de lunchpauze heeft Walter Weiblen een uurtje vrij. „Om twee uur moet ik terug zijn op kantoor.” Het gesprek voert de keurig in pak gestoken vrijetijdspoliticus liever niet op kantoor. „Die zaken kan men beter gescheiden houden.” Dus gaat hij voor naar een bank in een nabijgelegen park aan de rand van het centrum in de Duitse stad Lippstadt.

Weiblen, met bril en keurige scheiding op rechts, hoopt dat zijn partij een half procent van de stemmen in de wacht sleept. „Dan zijn we verzekerd van financiële ondersteuning van de overheid en kunnen we mensen volledig vrijmaken voor partijwerk en het voeren van campagne.”

Een half procent komt, afhankelijk van de opkomst, neer op ongeveer 250.000 stemmen. Op een bevolking van 80 miljoen is dat niet echt veel. Toch is die mijlpaal nog ver verwijderd. „In 1994, toen we voor het eerst aan de verkiezingen deelnamen, sleepten we 50.000 stemmen in de wacht, in 1998 was dit 76.000 en in 2002 zelfs 101.000.”

Er valt een stijgende lijn te constateren, maar 250.000 stemmen is nog ver weg. Extra moeilijk wordt het dit jaar vanwege de vervroegde verkiezingen - voor Duitsland een unicum. „Het was allemaal uiterst ongewis: Wordt het parlement ontbonden? Wat zegt de bondspresident? En wat doet het hooggerechtshof? We waren daarom voorzichtig met het opzetten van de verkiezingscampagne. Wij kunnen het ons niet permitteren partijprogramma’s voor niets te laten drukken omdat de verkiezingen niet worden vervroegd.”

De partij staat niet in alle deelstaten op de kieslijst. Een voorwaarde voor deelname in een deelstaat is dat een partij erin slaagt 2000 handtekeningen van kiesgerechtigde Duitsers te verzamelen. „Doordat de verkiezingen werden vervroegd, we dus niet goed waren voorbereid en het ook nog een keer vakantietijd was, moeten we ons enorm haasten. Nu zijn we in acht van de zestien deelstaten van de partij.”

Weiblen zal een tevreden man zijn als de PBC op 18 september een half procent scoort. Voor zitting in de Bonsdag geldt een drempel van 5 procent, een percentage dat volstrekt onbereikbaar lijkt. Toch geeft Weiblen de moed niet op. „Ik werk in opdracht van de Heere. Hij heeft een plan met Duitsland, daarom mogen we hoop hebben en hoef ik niet verder na te denken. Binnen de partij was er iemand die vorig jaar een profetie had dat Schröder na zesenhalf jaar zou aftreden. Iedereen zei: „Maar dat kan helemaal niet, want volgend jaar zijn er geen verkiezingen.” De man wist op dat moment ook niet hoe dat kon. Inmiddels zijn we een jaar verder en moeten we naar de stembus. Ik bedoel maar: wat God wil, dat gebeurt.”

Weiblen, zelf lid van een evangelisch-charismatische gemeente, zegt een paar keer dat God iets voor heeft met Duitsland. „De val van de Muur in 1989 was duidelijk het werk van de Heere. Onze vroegere voorzitter Gerhard Heinzmann zei altijd dat het neerhalen van het IJzeren Gordijn niet het resultaat was van de politiek, maar dat God aan het werk was geweest.”

De val van de Muur is overigens de aanleiding geweest voor de stichting van de Partei Bibeltreuer Christen. Weiblen: „In Karlsruhe kwamen in 1989 na de val van de Muur 49 predikanten en pastoors samen. Zij zeiden letterlijk: „God heeft onze gebeden verhoord en wij willen meewerken aan Zijn plan opdat Duitsland zich weer gaat richten op de levende God.”

Waarom hebt u zich niet aangesloten bij de christen-democraten van CDU/CSU?
„Bij de grote C-partijen zijn maar weinig werkelijke christenen. Er is een aantal met wie we samenwerken en we zijn blij dat ze er zijn, maar alles bij elkaar bedrijft de partij geen werkelijk christelijke politiek. Er zitten volledig ongelovige mensen tussen en mensen die alleen op papier christelijk zijn.”

De PBC heeft zich evenmin aangesloten bij Die Christliche Mitte, een kleine christelijke partij waarvan de aanhang meer rooms-katholiek getint is. „Die Christliche Mitte valt ons hard aan en dan met name onze voorzitter. Het betreft persoonlijke aanvallen en dat vinden wij onacceptabel. Bovendien zijn zij van mening dat Israël niet thuishoort in het Midden-Oosten op de plek waar het land nu is gesticht. Zij zijn voorstander van de zogenaamde Uganda-oplossing, die luidt dat Israël een stuk land in Afrika moet krijgen.”

Weiblen is van mening dat zijn partij de pioniersfase achter zich heeft gelaten en nu moet werken aan de professionalisering. „We moeten in districten en gemeentes verenigingen opzetten en de leidende mensen laten scholen. Zij moeten zich goed kunnen uitdrukken en in het openbaar kunnen optreden. We moeten naar buiten treden.

Zelf heb ik op ingeving van de Heilige Geest deelgenomen aan de burgemeestersverkiezingen in Stuttgart. Ik nam deel aan debatten waarvan verslagen in de krant verschenen. Ik ontmoet regelmatig mensen die zeggen: „Ik ken u.” Als ik dan vraag waarvan, dan zeggen ze dat ik in de krant stond. Stapsgewijze moeten we de partij steeds meer opbouwen. Met het oog op de verkiezingen adverteren we in christelijke bladen.”

Welke thema’s stelt uw partij bij de verkiezingen aan de orde?
„Een van onze belangrijkste punten is het huwelijk. De maatschappij raakt ontwricht doordat het huwelijk niet in ere wordt gehouden. Je ziet dat er sprake is van seksualiteit voor en buiten het huwelijk. Als we als volk volgens de geboden van God leven, kunnen we zegen verwachten. Het huwelijk moet weer hersteld worden: Gij zult niet echtbreken.

In de tweede plaats richten we ons op het gezin, de plaats waar kinderen opgroeien en waar ze moeten worden opgevoed. Opvoeding is de taak van de ouders en niet van de kinderopvang. Huisvrouw zijn, met de zorg voor de kinderen, is in onze optiek een volwaardig beroep en daar hoort een passend salaris bij.

Behalve de zorg om het milieu kennen wij de bescherming van de mens. Wat laten wij toe op de televisie? Wat komt er op de reclame? De overseksualisering moet een halt worden toegeroepen. Daarnaast worden de kijkers de hele avond in allerlei films met de dood geconfronteerd. Hier wordt gesproken over de dood zonder de hoop die er bij God vandaan is.”

Wat vindt u van Angela Merkel?
„Mevrouw Merkel is dochter van een predikant, maar je merkt amper dat ze een christelijke achtergrond heeft. Omdat ze zich niet uitspreekt, is zij moeilijk te plaatsen. Van het CDU-partijprogram word je niet vrolijk. Daar zie je een vermenging van wereldbeelden. De christen-democraten zeggen: „Bij ons in het middelpunt staan het christelijke beeld van de mens en het humanisme.” Het christendom heeft Jezus in het middelpunt, het humanisme heeft de autonome mens in het middelpunt. Die twee staan tegenover elkaar.

Tegelijkertijd valt op dat mevrouw Merkel twee zaken heeft gedaan die ik zeer waardeer. Zij heeft bondspresident Köhler voorgedragen. Dat is een man die zich zonder een blad voor de mond te nemen voor Jezus uitspreekt. Toen hij het presidentschap aanvaardde, sloot hij zijn toespraak af met de woorden: „God zegene Duitsland.” Daaraan zie je dat er wat verandert in Duitsland.

Mevrouw Merkel verraste ons ook aangenaam toen ze Paul Kirchhof in haar team opnam. Kirchhof was in het verleden lid van het hooggerechtshof in Karlsruhe en is belastingdeskundige. Het is een man die zich sterk maakt voor christelijke waarden in de samenleving. Zo wil hij de positie van het gezin versterken. Dat zie ik persoonlijk als tweede stap van God, dat Hij ons goede mensen in de regering wil toeschikken.”