De strijd om het SGP-vrouwenkiesrecht en -vrouwenlidmaatschap ontbrandt in 1982. Aan de vooravond van de rechterlijke uitspraak een overzicht van de belangrijkste momenten.(is0(

1918: - De oprichting van de SGP. In het program van beginselen staat: „Vrouwenkiesrecht strijdt met de roeping van de vrouw.” Over het vrouwenlidmaatschap van vrouwen wordt niets gezegd. Zo vanzelfsprekend is het dat vrouwen geen lid zijn.

1922-1926 - Partijoprichter en

-voorzitter ds. G. H. Kersten schrijft, na vragen van kiesverenigingen, een artikelenreeks in De Banier waarin hij uitlegt dat vrouwenkiesrecht strijdig is met de roeping van vrouwen. „Haar levensdoel; haar levenstaak, haar levenslust is thuis. Zulken vrouwen eren wij naar het Woord Gods, als de wijze, die haar huis bouwt. En we verachten de vrouw die zich haar huis onttrekt, en haar leven zoekt buiten in het publieke leven”, zo staat in De Banier van april 1922 te lezen.

1982 - De kiesvereniging van Den Haag vraagt op de algemene vergadering van de partij aandacht voor de merkwaardige situatie dat SGP-vrouwen officieel niet mogen stemmen, maar dat 90 procent van hen dat in de praktijk wel doet.

1984 - De brochure ”In haar waarde” verschijnt. Vrouwen mogen stemmen in de erkenning dat de man het hoofd is van de vrouw. Het passief kiesrecht (gekozen worden in een volksvertegenwoordigend orgaan) blijft uitgesloten.

1984 - De kiesvereniging van Den Haag laat mevrouw Grabijn-van Putten en mevrouw Van Donge-van Bezooijen toe als lid.

1989 - De huishoudelijke vergadering van de SGP stelt een nieuw program van beginselen vast. Daarin staat dat vrouw mag stemmen, maar niet gekozen mag worden. Kiesverenigingen maken bezwaar tegen de praktijk in Den Haag.

1991 - Het hoofdbestuur schrijft een brief dat vrouwen geen lid mogen worden.

1993 - Huishoudelijke vergadering in januari (Putten I) met opiniërend karakter. De aanwezigen zijn tegen lidmaatschap van vrouwen, maar voor betrokkenheid. Partijvoorzitter ds. Hovius schrijft in augustus een brief waarin hij aangeeft voor volwaardig lidmaatschap van vrouwen te zijn. In september besluit de huishoudelijke vergadering (Putten II) dat vrouwen geen lid van de partij mogen zijn. Ds. Hovius en partijsecretaris Boender leggen hun functie neer.

1994 - De hoofdofficier van justitie besluit de SGP niet te vervolgen wegens discriminatie. Karin Berfelo had daar mede namens dertig vrouwen om gevraagd. Het Clara Wichmanninstituut (CWI), dat voor vrouwenemancipatie strijdt, ondersteunt de groep.

1995 - De Haagse rechtbank spreekt uit dat mevrouw Yvonne Franssen terecht door de SGP is geweigerd als lid omdat ze de grondslag van de partij niet onderschrijft. Franssen kreeg steun van het CWI.

1996 - De partij aanvaardt een statutenwijziging die vrouwen uitsluit van volwaardig lidmaatschap. Ze kunnen wel buitengewoon lid worden. Ze mogen wel meepraten, maar niet meebeslissen.

2001 - Mevrouw Grabijn dient een klacht in bij Commissie Gelijke Behandeling. Ze vindt het onterecht dat de SGP vrouwen heeft die volwaardig lid zijn en vrouwen die alleen mogen meepraten. De commissie acht zich niet bevoegd een uitspraak te doen.

2003 - Uit een enquête onder SGP-jongeren blijkt dat 70 procent geen moeite heeft met een vrouwelijk SGP-kamerlid. Het Proefprocessenfonds Clara Wichmann daagt de SGP en de staat voor de rechter. Het CWI zoekt een SGP-vrouw die de partij voor de rechter wil dagen, maar degene die zich meldt, trekt zich later terug.(is2m(

Het SGP-hoofdbestuur stelt een werkgroep samen die de bijbelse argumenten tegen vrouwenlidmaatschap nog eens op een rijtje moet zetten. De publicatie van het eindrapport wordt steeds uitgesteld.(is0(

2004 - De rechtbank van Den Haag behandelt in juni tijdens een openbare zitting de eisen van het Proefprocessenfonds Clara Wichmann.

Voor dit overzicht is mede gebruik gemaakt van de eindscriptie ”Dat zulks voor de vrouw niet past” van godsdienstsociologe Minke Wagenaar.