Boertien was van 1965 tot 1971 en van 1973 tot 1975 lid van de Tweede Kamer voor de ARP. Van 1975 tot zijn pensionering in 1992 was hij commissaris van de Koningin in Zeeland.

In zijn hoedanigheid van commissaris van de Koningin kreeg hij in de zomer van 1991 harde kritiek van de Tweede Kamer over zich heen vanwege de Zeeuwse belastingaffaire. Maar hij kwam ongeschonden door de crisis heen. Precies een jaar later werd hij bij zijn afscheid geroemd om zijn integriteit.

Boertien was iemand die niet de behoefte had om op te vallen. Als commissaris van de Koningin was het niet anders. Boertien was niet het type dat contact zocht met de bevolking. Hij genoot dan ook een matige populariteit onder de Zeeuwen. Boertien weigerde pertinent mee te doen aan showprogramma’s wanneer hij als voorzitter van Unicef daarvoor werd gevraagd.

Leden van de Provinciale Staten klaagden dat Boertien moeilijk te benaderen was, zelf erkende hij dat hij afstandelijk kon zijn. Hij liep nooit naar de pers om zichzelf te promoten of een Zeeuwse behoefte onder de aandacht te brengen. Zo kon het gebeuren dat het toenmalige Tweede-Kamerlid Eversdijk (CDA) hem verweet dat hij niet hard genoeg bij het kabinet lobbyde voor de brug over de Westerschelde, terwijl anderen dat juist tegenspraken. Hij deed het wel, maar zonder dat je daarover hoorde.

Boertien werd op 26 juli 1927 geboren in Enschede. In de oorlogsjaren haalde hij zijn mulo-B-diploma, waarna hij aan het werk ging als bediende op een drukkerijkantoor. De hbs (1946) en een studie rechtsgeleerdheid in Utrecht (diploma in 1952) volgden. In 1962 promoveerde hij aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Als bedrijfsjurist van Philips stapte hij drie jaar later over naar de Tweede Kamer, waar hij tot 1971 deel uitmaakte van de ARP-fractie.