Sluier prinses scheert langs scherpe sabels
Een doopsgezinde predikant die een hervormde bruidegom en een rooms-katholieke bruid de zegen oplegt in een protestantse, voorheen katholieke kerk. Oecumenischer kan bijna niet. Toch had de kerkelijke bevestiging van het huwelijk van prins Pieter-Christiaan en prinses Anita van Eijk zaterdagmiddag vooral een protestants karakter.
De enige roomse elementen waren het optreden van getuigen en het zingen van het Ave Maria. Van enige ophef zoals bij het huwelijk van broer Maurits met Marilène van der Broek was geen sprake. Toen gingen verscheidene leden van het Koninklijk Huis ter communie en spraken tijdens de dienst een predikant en een pastoor.
Prins Pieter-Christiaan en zijn Anita wilden dat laatste absoluut niet. „Een dienst met twee voorgangers uit verschillende kerkelijke tradities zou wel eens een teken van wantrouwen kunnen zijn ten opzichte van de traditie van een ander”, zo moet het bruidspaar hebben gezegd. De gulden middenweg is dan de keuze voor de jonge, onbekende ds. H. Leegte, predikant van de verenigde doopsgezinde gemeente in Amsterdam. Hij interesseert zich sterk voor de oecumene en het interreligieuze gesprek. Gesprekken heeft de predikant de laatste maanden volop gehad met het bruidspaar.
Als de grote dag is aangebroken, schijnt de zon. De Grote of Sint-Jeroenskerk in Noordwijk stroomt langzaam vol met gasten. Hoe belangrijker, hoe later ze komen. Prins Willem-Alexander kan nog net rechtop blijven lopen zonder de kolossale roze hoed van prinses Máxima tegen zich aan te krijgen. Prinses Mabel heeft haar hoed thuisgelaten en is gekleed in de veertig jaar oude verlovingsjurk van haar schoonmoeder.
Het is vijf voor drie. De deuren van de hoofdingang onder het Knipscheer-orgel zwaaien open. Pieter van Vollenhove loopt gearmd met koningin Beatrix en mevrouw Van Eijk de kerk binnen. Een minuut later volgt prinses Margriet met de bruidegom. Hij is gekleed in het gala-uniform van de Koninklijke Marechaussee. Voorafgegaan door de predikant, de vrouwelijke ouderling van dienst en drie bruidskinderen in het beige, volgt de bruid in een roomwitte japon. Twee bruidsmeisjes in het lichtgroen houden de 3 meter lange sleep vast.
Na het woord van welkom door ds. Leegte zingt de Leidse Cantorij ”We wait for Thy loving kindness”. Dirigent Hans Brons neemt zelf het sologedeelte voor zijn rekening. Het 32 leden tellende kerkkoor zingt normaal in de Hooglandse Kerk in Leiden.
Prins Jaime de Bourbon de Parme, de tweede zoon van prinses Irene, leest Johannes 21:1-14 in de Nieuwe Vertaling. „Een vreemd en geheimzinnig verhaal” noemt ds. Leegte in zijn overdenking de verschijning van de Heere Jezus aan het Meer van Tibérias. „Een soort PS aan het slot, alsof Johannes er geen genoeg van kon krijgen.”
De andere schriftlezing, uit 1 Korinthe 13, wordt gedaan door de ’soldaat van Oranje’, oud-verzetsman Erik Hazelhoff Roelfzema, naar eigen zeggen zelf niet gelovig. Hazelhoff is een vriend van de bruidegom en was een van de beste vrienden van de vorig jaar overleden prins Bernhard.
Samen met de oudere broer van de bruidegom, prins Bernhard, is Hazelhoff even later getuige bij het jawoord van Pieter-Christiaan. Een zus en een vriendin van de bruid zijn de getuigen van prinses Anita. Nu de predikant van de preekstoel is gekomen, blijkt hoe warm hij het heeft. Met een grote witte zakdoek veegt hij het zweet van zijn gezicht.
Het wordt helemaal stil in de Grote Kerk als het bruidspaar knielt. Solozangeres Henriëtte Feith zingt het knielende stel het lied ”Behoed de liefde” toe. Fabelachtig mooi buitelen de tonen vanaf de orgelgalerij de kerk in. Zegenend legt de predikant zijn handen op de bruid en de bruidegom.
Geheel anders klinkt het lied van de Georgische zangeres Katie Melua. Begeleid door haar gitaar zingt ze met behulp van een microfoon ”Nine million bicylcles”. Het slotlied ”A toi la Gloire” (U zij de glorie) past beter bij de plechtigheid. De koninklijke familie zingt haar lijflied uit volle borst mee.
Na de zegenbede verlaat het bruidspaar als eerste de kerk. Marechaussees maken met getrokken sabels een erehaag, waardoor het vertrek een statig karakter krijgt. De wind gooit echter roet in het eten. Bijna blijft de sluier van prinses Anita aan de scherpe sabels haken. Haastig fatsoeneren de bruidsmeisjes de sleep.
Het toegestroomde publiek klapt als de prins zijn vrouw kust. Helemaal enthousiast worden de toeschouwers als het bruidspaar handen komt schudden. Dan is het echt tijd om in de donkerblauwe Mercedes cabriolet te stappen die koers zet naar de koninklijke stallen bij Paleis Noordeinde, waar een receptie, een diner en een groot feest wachten.
