Het verzet van burgers en actiegroepen maakt dat „een efficiënte aanpak van nieuwe projecten nauwelijks meer tot de mogelijkheden behoort”, aldus TNO. Volgens de onderzoekers is het pijnlijk te moeten constateren dat de weerstand vooral wordt gevoed doordat de landelijke politiek „de strategische betekenis van windenergie op land” onvoldoende duidelijk maakt.

Landelijk is de doelstelling dat er in 2010 windmolens op het land staan met een gezamenlijk vermogen van 1500 megawatt. Die afspraak is gemaakt door de rijksoverheid met provincies en gemeenten. Elk van de twaalf provincies heeft een deel op zich genomen. De doelstelling is onderdeel van het kabinetsbeleid dat in 2010 9 procent van de verbruikte elektriciteit uit duurzame bronnen moet komen.

Volgens TNO halen de provincies Utrecht en Limburg hun taakstelling „vrijwel zeker niet” en Friesland „naar verwachting niet.” „Twijfelachtig” is verder of Overijssel, Gelderland en Drenthe hun taakstelling halen.

Toch denkt TNO dat de landelijke doelstelling van 1500 megawatt wel wordt gehaald, omdat een aantal provincies meer doet dan de oorspronkelijke taakstelling. Met name Flevoland loopt voorop, met een aandeel van 40 procent in het landelijke totaal.

Het rapport is gepubliceerd nadat de actiegroep Nationaal Kritisch Platform Energie (NKPW) een beroep had gedaan op de Wet openbaarheid van bestuur (WOB). NKPW speelt een belangrijke rol in het verzet zich tegen windmolens op het land. „Ze bederven het landschap en ze zorgen voor geluidsoverlast”, aldus NKPW-voorzitter J. Mollet vrijdag. Volgens hem dringt dat besef ook in toenemende mate door tot de landelijke politiek.