„Kabinet doet maximale inspanning voor jeugdzorg”
Het kabinet pleegt een maximale inspanning om de problemen in de jeugdzorg op te lossen en zal dat blijven doen. De wachtlijsten voor pleeggezinnen en in inrichtingen staan hoog op de agenda. Dat zei staatssecretaris Ross (Volksgezondheid) donderdag tijdens de presentatie van een rapport over jeugdzorg van het wetenschappelijk instituut van het CDA.
Volgens Ross geeft ook brancheorganisatie MO–Groep toe dat de problemen niet opgelost zijn met de ruim 100 miljoen euro waar de jeugdzorg om vraagt. Het kabinet wil voor 2006 40 miljoen euro extra voor de knelpunten in de jeugdzorg uittrekken. Maar de staatssecretaris wilde daar niet op ingaan. „Dat komt op prinsjesdag”.
Zij onderschreef de aanbeveling van burgemeester J. van der Tak van Westland die het CDA–rapport presenteerde, dat er meer geïnvesteerd moet worden in preventie. Daardoor kan beter worden voorkomen dat kinderen uit huis geplaatst moeten worden en in pleeggezinnen of inrichtingen belanden.
Ook de effectiviteit en kwaliteit van de hulp moet goed worden bewaakt. Ze is voor ondersteuning van ouders, maar dat moet vraaggericht gebeuren en niet aanbodgericht. Maar niet tegen elke prijs. Wat Ross betreft moet de jeugdzorg sneller ongevraagd ingrijpen als het kind in de verdrukking komt. In de praktijk betekent dat meer uithuisplaatsingen en eventueel verplichte opvoedondersteuning. Samen met minister Donner van Justitie zoekt zij naar mogelijkheden om dit te doen.
Ross reageerde een beetje huiverig op het pleidooi van weer iets nieuws: een nationaal opvoedingsinstituut. Van der Tak vindt dat de instellingen lokale initiatieven om ouders informatie te bieden landelijk moeten afstemmen.
Aan de meeste aanbevelingen uit het rapport wordt al gewerkt, hield Ross haar gehoor verder voor. Zij wil net als Van der Tak dat de verantwoordelijkheden duidelijker worden en kinderen of gezinnen één verantwoordelijke hulpverlener krijgen als vast aanspreekpunt.
Er wordt in heel het land gewerkt aan computersystemen die moeten voorkomen dat hulpverleners met een gezin of kind werken, zonder dat ze dat van elkaar weten. Dergelijke cliënt–volgsystemen moeten ook nog gekoppeld worden aan het onderwijsnummer. Over de noodzaak om een wethouder Jeugd en Gezin in het leven te roepen, liet ze zich niet uit. Het is in elk geval niet zo dat door het ontbreken van die post er incapabele wethouders jeugdzorg zijn, benadrukte ze. En als coördinerend bewindspersoon voor jeugd– én gezinsbeleid werkt ze zelf al aan betere afstemming met Justitie en bijvoorbeeld Onderwijs en het verminderen van het aantal geldstromen waar de jeugdzorg van afhankelijk is.