Israël maakt moeilijke tijden door. Joodse soldaten staan tegenover joodse burgers bij de ontruiming van de Gazastrook. De Israëlische premier Ariel Sharon noemde de beelden van de joden die uit hun huizen werden gezet „hartverscheurend.” Hij complimenteerde zowel de inwoners als de soldaten met hun beheerste gedrag. „Het is niet mogelijk, en dat geldt ook voor mijzelf, om dit met droge ogen te zien gebeuren”, zei Sharon.Hoe pijnlijk de ontruiming van de Gazastrook voor de joodse burgers ook is, Sharon zet wel door. Hij wil zich niet laten leiden door zijn emoties. „Het gaat om de veiligheid van Israël”, zo verdedigt hij zijn moeilijke en omstreden beslissing.

De meerderheid van de joodse bevolking staat weliswaar achter het besluit van de Israëlische premier, maar tegelijkertijd voelt iedereen -ook degenen die achter de beslissing staan- iets van woede en is men verslagen.

Voor zijn besluit de Gazastrook te verlaten heeft Sharon verschillende legitieme motieven. Het belangrijkste is het gegeven dat, wil Israël een joodse en democratische staat blijven, er een Palestijnse staat moet komen. Doet Israël geen afstand van de Gazastrook en van delen van de Westelijke Jordaanoever, dan zullen er op termijn meer Palestijnen dan Israëli’s binnen de staatsgrenzen zijn. Met andere woorden, dan worden de joden een minderheid in eigen land en dat betekent het einde van het joodse thuisland. Israël kan dat voorkomen door de Palestijnen rechten te ontzeggen zoals het stemrecht, maar dan is het land geen democratie meer.

Het enige alternatief is de inrichting van een Palestijnse staat naast de joodse. De ontruiming van de Gazastrook is slechts een eerste stap in die richting, Die weg is nog lang. Struikelblokken op die route zijn onder andere het Palestijnse vluchtelingenprobleem en de positie van Jeruzalem. Over deze kwesties lopen de meningen sterk uiteen en dat is nog zacht uitgedrukt. Daarbij komt dat de bijbelse betekenis van de Westoever voor de joden vele malen groter is dan die van de Gazastrook.

Niet onbelangrijk voor het vredesproces is hoe de Palestijnen de komende tijd zullen reageren op de eenzijdige stap van Israël. Zullen de Palestijnen zich van hun kant eveneens constructief opstellen of zullen zij het vertrek van de Israëli’s uit de Gazastrook uitleggen als een teken van Israëlische zwakte en de terroristische aanvallen opvoeren? De aankondiging van Hamas dat men pas tevreden is als het hele gebied tussen de Jordaan en de Middellandse Zee is opgeruimd, belooft weinig goeds voor de toekomst, maar zal catastrofaal uitpakken voor de Palestijnen. Israël beschikt over een van de sterkste legers ter wereld en kan de Palestijnen als het wil in een paar dagen wegvagen.

De Palestijnen doen er verstandiger aan hun energie te steken in de economie in de Gazastrook, zodat er een stuk welvaart voor de bevolking wordt gecreëerd. Dan is er ook geen voedingsbodem meer waarin haat makkelijk wortelt.

Bewandelen de Palestijnen daarentegen de weg van de terreur, dan kunnen de Palestijnen wachten op de terechte vergeldingsacties van Sharon en kunnen ze verdere tegemoetkomingen vergeten.