Wanneer multinationals hun toekomstige groei becijferen, hebben zij het vaak over een aantal miljarden euro’s of dollars. Met negen nullen achter het streefgetal houdt het op. De entertainment- en media-industrie verwacht binnen enkele jaren nog een drietal nullen nodig te hebben. Een wereldwijde prognose wijst erop dat deze sector rond 2010 een omzet zal hebben van 1,8 biljoen dollar. Dus geen negen, maar twaalf nullen!Na de introductie van breedband- en draadloze verbindingen werken media- en entertainmentbedrijven aan de verdere integratie van internet, televisie, radio en telefoon. De grenzen tussen deze verschillende media zullen binnen drie jaar geheel verdwenen zijn.

Dan ligt er voor de entertainmentindustrie een geweldige markt open en kan ze mensen 24 uur per dag en zeven dagen per week kopje-onder laten gaan in een oceaan van vermaak die via de thuiscomputer de huiskamer in golft. Een Nederlands bedrijf dat daar duidelijk op preludeert is Talpa, de onderneming van mediabaas John de Mol.

Deze opmars van de entertainmentindustrie lijkt onstuitbaar. Vooral ook omdat ze zich sterk verbindt met allerlei gebruiksvormen van informatietechnologie die nuttig genoemd kunnen worden. Bestellingen doen via internet is in veel sectoren al heel gewoon.

Maar daarbij wordt men ook geconfronteerd met reclames waar de genotzucht afdruipt. En een muisklik verder zit de pc-gebruiker op sites die mensen snel in de ban hebben en daar soms urenlang in houden terwijl de inhoud niet deugt.

Dat klemt temeer omdat het modern vermaak haaks staat op de waarden en normen die elke belijder van het christelijk geloof hoog moet achten. Iedere deskundige is het erover eens dat de media, als voornaamste aanbieders van entertainment, de belangrijkste katalysatoren van de secularisatie zijn geweest.

Daar komt nog bij dat in het zoeken naar nieuwe vormen van vermaak de media de grenzen steeds verder oprekken. Was het enkele jaren terug de sensatie in medialand om een groep mensen in een ’glazen’ huis te zetten en met behulp van camera’s dag en nacht door miljoenen tv-kijkers te laten volgen, binnenkort mag de massa achter de buis of de pc zich vergapen aan een vrouw in barensweeën.

In de zucht naar meer, naar nog spannender, nog sensationeler, lijkt er nooit een grens bereikt te worden. Zelfs serieuze berichtgeving moet vandaag de dag verpakt worden in aansprekende beelden. En geen kijker gaat meer zitten voor een interview van een halfuur met welke vooraanstaande deskundige dan ook. Informatie landt alleen nog als je er infotainment van maakt.

De bekende Amerikaanse onderzoeker Neil Postman poneerde jaren terug al dat de westerse samenleving zich „kapot amuseert.” Die profetische uitspraak lijkt steeds meer waarheid te worden. De massa laaft zich aan hetgeen de vermaaksindustrie schenkt. Daarmee is de geestelijke armoede van onze maatschappij aangewezen.

Het is een illusie te denken dat deze opmars blijft staan voor de deur van orthodox-protestantse kringen. Zoals de sterkste dijken kunnen bezwijken als de druk van het water te hoog wordt, zo is het bijna onmogelijk zich geheel af te sluiten voor de invloed van moderne mediabedrijven.

Toch is het niet goed het hoofd daarbij in de schoot te leggen. Nee, het gaat erom de gevaren goed te signaleren en die met open vizier te bestrijden. Dat kan alleen als de conditie van de strijder in orde is. Oprechte, genormeerde gewetens zijn een reële bedreiging voor de winstcijfers van de vermaaksindustrie. Gewetensvorming is daarom nog belangrijker dan het afkondigen van regels, hoe belangrijk die op zich zijn. Maar een sprekend geweten vertelt dat een Ander meekijkt en meeluistert.