Bekering is een genade van Gods Geest waardoor een zondaar inwendig vernederd en uitwendig verbeterd wordt. Bekering is een geestelijke medicijn, een mengsel van zes bijzondere grondstoffen. Indien er één wordt gemist, verliest het medicijn zijn kracht. Allereerst is er een gezicht van de zonden. In de tweede plaats droefheid over de zonden. Ten derde belijdenis van de zonden. Ten vierde schaamte over en ten vijfde haat tegen de zonden. Ten slotte is er omkering van de zonden.Het eerste is het gezicht van de zonden. Het eerste deel van Christus’ medicijn is ogenzalf. Het is opmerkelijk in de gelijkenis van de verloren zoon dat er staat: „…en hij kwam tot zichzelf.” Hij zag zichzelf als een zondaar en niet anders. Voordat een mens tot Christus kan komen, moet hij tot zichzelf komen. Hij moet eerst de plaag van zijn hart kennen, voordat hij er recht over vernederd kan zijn. Het eerste schepsel dat God maakte, was licht. Zo is de eerste zaak bij de ware bekering dat de Heere licht schenkt, want ons oog is gemaakt tot verlichting en tot wenen. De zonde moet eerst gezien worden, eer zij beweend kan worden.

Hiermee besluit ik: Waar geen gezicht van zonden is, kan geen ware bekering zijn. Veel mensen kunnen wel de fouten van andere mensen aanwijzen, doch zij zien niets bij zichzelf. Een zondaar kent zijn eigen hart niet, hij is overdekt met onwetendheid en eigenliefde.

Thomas Watson, predikant te Londen (Al de werken, 1670)