Er wordt weer gekoosd op het Kremlin
Rusland en de VS hebben vrijdag in Moskou voorgoed hun strijdbijl begraven. De voormalige vijanden zijn opeens vrienden en nauwe bondgenoten die gezamenlijk op de bres staan voor de wereldvrede.
Een jaar geleden was dit nog ondenkbaar. Vooral de goede persoonlijke relatie tussen George Bush en Vladimir Poetin lijkt deze verandering te hebben mogelijk gemaakt. Toen Bush begin vorig jaar aantrad als president van de VS, stonden de betrekkingen met Rusland op een ijzig laag pitje. En Bush leek niet van plan dit te veranderen. Rusland was een moeras vol corruptie waar je het beste maar zo ver mogelijk vandaan kon blijven.
Ook de Russen keken de kat uit de boom. Ze vonden Bush maar arrogant. En een grootschalig spionnenschandaal vertroebelde de situatie nog eens extra. Toch moesten de leiders van beide landen elkaar eens ontmoeten. Er waren nog wel wat zaakjes te regelen. Juni vorig jaar brak dat moment aan. Bush en Poetin zouden elkaar voor het eerst spreken in het neutrale Slovenië. Iedereen hield zijn hart vast. Zou er iets verbeteren in de verkilde relaties? En zou het klikken tussen deze totaal verschillende leiders?
De verrassing was groot toen de presidenten het uitstekend met elkaar konden vinden. „Ik keek in de ogen van de man en vond hem direct oprecht en betrouwbaar”, verwoordde Bush zijn eerste indruk over Poetin. „Wanneer de leider van een grootmacht zegt dat hij Rusland ziet als zijn partner, dan is dat voor ons heel veel waard”, aldus Poetin over Bush.
Sindsdien is de steeds sterker wordende persoonlijke band tussen beide presidenten een essentiële rol gaan spelen in de bilaterale betrekkingen. Al snel tutoyeerden ze elkaar en Bush noemt Poetin inmiddels ”Poetie-poe”. En bij elke nieuwe ontmoeting was er steeds meer tijd voor informele activiteiten.
November vorig jaar overnachtten Poetin en zijn vrouw op de range bij Bush. „Ik wil hem mijn favoriete sporten laten zien”, vertelde Bush trots. En afgelopen nacht overnachtten Bush en zijn vrouw op de datsja van Poetin, terwijl ze zaterdag en zondag een persoonlijke excursie van Poetin krijgen door zijn geboortestad Sint Petersburg.
De Russisch-Amerikaanse politiek lijkt bijna een afgeleide te zijn geworden van de persoonlijke relatie tussen de beide leiders. Op persconferenties benadrukken ze met veel gevoel voor emoties de nieuwe vriendschap tussen beide landen door elkaar regelmatig een schouderklop en complimentjes te geven. Je zou haast vergeten dat hun landen tot voor kort nog elkaars aartsvijanden waren. Hoelang zal deze liefde gaan duren?