BEIROET - De ontwikkelingen in Libanon gaan nog steeds in razendsnel tempo. Bijna wekelijks is er een explosie en de spanning is er te snijden. Alsof het nog niet onrustig genoeg is, besloot het kersverse parlement Samir Geagea, de omstreden leider van de Libanese Strijdkrachten, na elf jaar vrij te laten.plattekst (u15,1,0(De explosie van vrijdagavond kort na het verrassingsbezoek van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Condoleeza Rice, heeft de sfeer weinig goed gedaan. Het is al maanden onrustig in de diverse volksbuurten van Beiroet. Al maanden rijden er ’s avonds colonnes toeterende auto’s door de stad in afwachting van Samir Geagea’s vrijlating. Rood-witte vlaggen met een afgezaagd kruis -het symbool van Geagea’s partij- hangen her en der aan gebouwen. Zijn aanhang is het wachten beu.

In de christelijke buitenwijken, die alle grenzen aan moslimbuurten, kwam het in de afgelopen dagen regelmatig tot botsingen tussen de bewoners. Afgelopen week ontaardde een woordenwisseling in een barbaars gevecht met stenen en knuppels. Een sjiitische jongen overleed aan zijn verwondingen, tientallen anderen raakten gewond.

Uit angst voor nog meer onrust onder de fanatieke aanhang en tegenstanders besloot de krijgsheer van de Libanese Strijdkrachten zijn publieke optreden vandaag zo beperkt mogelijk te houden. Na kort de pers vanaf het vliegveld te woord te staan, vertrekt hij met zijn vrouw voor een korte periode van bezinning en wat medische onderzoeken naar Londen.

Een paar dagen geleden sprak Geagea, in zijn allereerste interview in elf jaar, vanuit zijn cel vooral gematigde woorden. In het interview benadrukte hij dat alle problemen in Libanon via „democratische middelen” moeten worden opgelost. Volgens de voormalige militieleider heeft het „geen zin” terug te gaan naar het verleden.

Zijn vrijlating zorgde voor flink wat ophef en discussie in het kersverse Libanese parlement. Zo waren de vertegenwoordigers van de sjiitische Hezbollah laaiend. Vlak voordat de vrijlating in stemming werd gebracht, stonden de dertien parlementariërs demonstratief op en verlieten ze de zaal. Zij zien Geagea’s open houding tijdens de burgeroorlog tegenover buurland Israël als landverraad; voor de sjiieten in Libanon blijft Israël aartsvijand nummer één.

Zelfs in Iran werd vrijdag na het middaggebed uitvoerig gedemonstreerd. Kort na publicatie van de vrijlating in de Libanese Staatscourant zaterdag verklaarde de Iraanse ambassadeur in Libanon Geagea te willen aanklagen in verband met de kidnapping van vier diplomaten in 1982. Een missie die gedoemd is mislukken, aangezien het Libanese parlement in 1992 een gratiewet aannam waarin alle oorlogsmisdaden worden kwijtgescholden.

Het is niet eenvoudig de positie van Geagea in Libanon uit te leggen. Zijn uitsluitend christelijke aanhang is een ingewikkelde heterogene groep die zich al jaren benadeeld voelt. Aan het einde van de burgeroorlog, in 1991, werd de militie ontwapend en de politieke tak door het pro-Syrische regime verbannen. Geagea weigerde een jaar later deel te nemen aan een door Syrië gesponsorde regering en dit verzet kwam hem duur te staan. Twee jaar later, in 1994, werd hij in de boeien geslagen.

Er werd hem een waslijst aan misdaden ten laste gelegd. De belangrijkste waren de moord in 1987 op de toenmalige premier Rachid Karami -een oudere broer van de in mei afgezette premier Omar Karami- en het laten exploderen van een bom tijdens een kerkdienst. Het door Syrië geleide proces was een aanfluiting. Geagea werd als enige krijgsheer van de burgeroorlog veroordeeld tot een straf van vier keer levenslang in een isoleercel. Ook andere leden van de partij werden actief vervolgd, wat tot gevolg had dat velen hun heil in het buitenland zochten.

De Libanese Strijdkrachten probeerden in 1999 een politieke herstart te maken, maar opnieuw strandde het initiatief door tussenkomst van Syrië. Echtgenote Strida Geagea zag na de ”Cederrevolutie”, die op de dood van Rafiq Hariri volgde, haar kans schoon en sloot een onwaarschijnlijke coalitie met de partij van zoon Saad Hariri. Een strategische zet die men in Damascus nooit had kunnen voorzien.

Samen met zes andere leden van de strijdkrachten uit Noord-Libanon werd Strida Geagea verkozen in het Libanese parlement. Een van de voorwaarden die zij aan de samenwerking met Saad Hariri stelde, was een vervroegde vrijlating van haar man.