„Duitsland heeft nooit christelijke tijd gekend”
Leeft Duitsland op dit moment in een postchristelijk tijdperk? Nee, stelt de theoloog Reinhard Neubauer in het jongste nummer van het Duitse Predikantenblad. „Er is nooit een christelijk tijdperk geweest. Dientengevolge is er ook geen postchristelijk tijdperk.”
Neubauer was van 1970 tot 1994 voorzitter van de Internationale conferentie van theologische medewerkers in de diaconie.
In zijn artikel wijst hij erop dat in de zogenaamd christelijker 19e eeuw in Berlijn slechts een minderheid van de kinderen werd gedoopt. Tegenwoordig ligt dit aantal veel hoger, wat volgens hem vooral te danken is aan de „inwendige zending.”
Volgens Neubauer is het wel zo dat het einde van de staatskerk in zicht komt. De belangstelling voor de kerkdienst wordt steeds minder, predikantsplaatsen worden om financiële redenen opgeheven, politici ziet men steeds minder naast „zwartgerokte” kerkelijke ambtsdragers en de theologische faculteiten van de universiteiten worden naar de rand gedrukt. Evenwel, constateert de protestantse theoloog, beleefden kerk en christendom een verbazingwekkende „wedergeboorte” sinds zij loskwamen van de staat.
Als positieve gevolgen van het christendom noemt Neubaeur onder meer het liefdadigheids- en het diaconaal werk in Duitsland, die op dit moment meer dan 500.000 medewerkers tellen. Ook de wereldwijde hulp aan de slachtoffers van de tsunamiramp in Zuidoost-Azië beschouwt de theoloog als een argument tegen het spreken over een postchristelijk tijdperk.
Overigens: de opvatting dat de tijd van het christendom is vervangen door een multireligieus tijdperk klinkt volgens Neubauer alsof we zeggen: „Tot voor kort at ik alleen appels, nu eet ik alleen nog fruit.” Van een tegenstelling tussen christendom en andere religies wil hij niet weten - net zomin als er tussen appels en fruit een tegenstelling bestaat.
