Een gesprek bij het zwembad
Steeds minder predikanten lijken ervoor te voelen om tijdens hun vakantie voor te gaan in Nederlandstalige kerkdiensten in het buitenland. Deze week vertellen vijf predikanten vanaf hun vakantieadres over het leiden van zulke diensten. Kost het hun inspanning of is het juist ontspanning? Allen preekten afgelopen zondag over de grens: in Frankrijk, Zwitserland, Italië en Duitsland. Vandaag deel 3: ds. H. Buitink vanuit Luino in Italië. Morgen deel 4.
Midden in het gesprek met ds. Buitink stopt zijn mobiele telefoon ermee. De hervormde predikant zit op het terras voor zijn vakantiehuis. Accu leeg. Binnen, met de lader in het stopcontact, gaat het beter.
Niet in een kerk, maar in een gymzaal preekte hij afgelopen zondag. De kerkgangers op de tribune. „Ik keek naar ze op.”
Omdat ds. Buitink met invaliditeitsemeritaat is, preekt hij op de eerste twee zondagen van zijn vakantie één keer. „Ik moet op mezelf letten. Ook in Nederland preek ik hooguit drie keer per maand.” De preekbeurt in de Italiaanse gymzaal moest hij maandagmorgen bekopen. „Preken eist zijn tol”, bekent de hervormde predikant. „Ik heb de hele ochtend geslapen.”
Waarom dan toch voorgaan in de vakantie? „Als er echt niemand te vinden is, ga ik preken. Je wilt de mensen toch niet zonder laten zitten? De laatste keer dat ik in het buitenland preekte, was in 1988 of 1989. Ik was toen nog kandidaat.”
Ds. Buitink geeft zijn collega’s desondanks geen ongelijk als de vakantie voor hen ook echt vakantie is. „Ik kan me dat wel indenken. De eerste verantwoordelijkheid van een predikant is zijn gezin. Daarop kan hij zichzelf in de vakantie volop richten. Op zondag kun je dan als gezin luisteren naar het Woord. De werkdruk voor een predikant is hoog. Ziet de dominee zijn gezin nog wel op zondag? Soms moet hij drie of vier keer preken. Ik vind dat zorgelijk. Een dienstdoende predikant hoeft in zijn ambt niet altijd actief te zijn.”
Preken is voor ds. Buitink inspannend, of hij op vakantie is of niet. „Wel heb ik ervaren dat de Heere je er op een wonderlijke wijze doorheen helpt. Zondag preekte ik over Psalm 146. „Welgelukzalig is hij, die de God van Jakob tot zijn hulp heeft, wiens verwachting op de Heere, zijn God is.” Die hulp heb ik mogen ervaren in die gymzaal in het buitenland. De Heere gaf me ontspanning, dat heb ik zelden zo ervaren als nu. Ik heb met veel genoegen gepreekt. Het is mooi dat de Heere je kan gebruiken op de manier zoals Hij die goed acht.”
Reacties heeft ds. Buitink nog niet gehad. „Dat komt denk ik nog wel. In dit vakantiepark verblijven veel Hollanders. Bij het zwembad, in de winkel of in het restaurant kan een spontaan gesprek ontstaan. Er was contact met de mensen tijdens de dienst. Je kon een speld horen vallen.”
