De hongerstakers dreigen te worden uitgezet naar Iran en Syrië, waar het volgens minister Verdonk (Vreemdelingenzaken) ’volstrekt veilig’ is. Een aantal van hen drinkt te weinig: ze krijgen maar een halve liter per dag binnen. Twee actievoerders houden zich goed aan de afspraak dat ze elke dag twee tot drie liter water moeten drinken, aldus een woordvoerder van Inlia.

Mensen met een goede conditie die in hongerstaking gaan, kunnen dat ongeveer zestig dagen volhouden voordat ze sterven. Na een dag of veertig wordt de situatie kritiek en kan er onherstelbare schade aan het lichaam ontstaan, zoals blindheid of een hersenbeschadiging. Volgens de werkgroep Advisering bij Hongerstaking is consequent voedsel weigeren een veel beproefde methode voor gedetineerden en asielzoekers om bijvoorbeeld extra rechten af te dwingen. „Een echte hongerstaker neemt geen calorieën tot zich, alleen vocht en zouten".

Met het toedienen van voedsel onder dwang kan worden voorkomen dat hongerstakers te veel verzwakken, maar de Westerse wereld wijst dat doorgaans af, omdat het zelfbeschikkingsrecht wordt gezien als fundamenteel recht.

Volkert van der G., de moordenaar van Pim Fortuyn, hield in 2002 een hongerstaking van zeventig dagen uit protest tegen het permanente cameratoezicht in zijn cel en het feit dat er dag en nacht licht bleef branden. Van der G. raakte toen niet ernstig verzwakt omdat hij wel vruchtensappen bleef drinken.

In Ankara stierf in diezelfde periode in 2002 een 32–jarige Turkse vrouw na een hongerstaking van 464 dagen. Zij wist de actie en daarmee haar leven te verlengen door water met zout of suiker te drinken en vitamines te slikken.