Dat blijkt uit een rondgang door het Algemeen Dagblad langs de 25 Nederlandse politiekorpsen. Slechts vijf korpsen (Amsterdam–Amstelland, Limburg–Zuid, Rotterdam–Rijnmond, Utrecht en Zeeuws–Vlaanderen) melden een wietteler onmiddellijk bij de Belastingdienst. Dezelfde vijf korpsen plus Kennemerland, brengen ook het UWV en de gemeente op de hoogte.

Minister Donner van Justitie is voorstander van zo’n brede aanpak. Volgens zijn woordvoerder hoeft de uitwisseling van informatie over aangehouden personen geen probleem te zijn voor de privacy. Hierover moeten wel eerst afspraken zijn gemaakt op lokaal niveau, door de burgemeester, politie en justitie. Het departement heeft daarvoor modellen ontwikkeld die partijen kunnen gebruiken.

Zo’n integrale aanpak is echter niet verplicht. Er bestaat geen landelijke richtlijn voor de politie om gegevens van wiettelers of andere personen die zijn gearresteerd door te geven aan gemeenten of gemeentelijke instanties.

Volgens het ministerie staren velen zich blind op de strafrechtelijke aanpak. „En dat is zonde, want op bestuurlijk niveau kunnen veel mensen ook al op een andere manier worden aangepakt". Zo is een strafrechtlijke veroordeling om de wiettelers ’kaal te plukken’ niet per se nodig. Voor de belastingdienst kan een schatting gemaakt worden van de opbrengst van de aangetroffen plantjes.