Werkgelegenheid is het sleutelwoord voor de nieuwe regering gevormd na het „non" tegen het referendum over de Europese grondwet. Dat is uitgelegd als een antwoord op stijgende werkloosheid – tot boven de 10 procent – en vermindering van koopkracht. Het zijn de belangrijkste punten die De Villepin nu wil aanpakken, want „er is nooit genoeg aan gedacht". Het vervelende is dat sinds 1977 alle Franse regeringen er hun nek over hebben gebroken.

Acht op de tien Fransen geloven dan ook niet dat De Villepin in zijn opdracht slaagt. En nog maar een op de vier Fransen gelooft in Chirac wiens mandaat afloopt in 2007. De benoeming van een regering met twee krokodillen in één vijver – De Villepin als premier en Sarkozy als ’staatsminister’ – maakt het er niet eenvoudiger op.

De Villepin heeft in zijn regeringsverklaring opnieuw gezegd dat bestrijding van werkloosheid de eerste prioriteit is van zijn regeerploeg. Met als maatregelen onder meer een verdere verlaging van sociale lasten voor bedrijven die mensen aannemen zonder daarbij te vertellen hoe die te betalen. Daarnaast krijgen bedrijven die nieuwe werknemers aannemen een premie. Maar geld is er niet.

Dat alles is moeilijk te rijmen met uitlatingen van minister Breton van Economische Zaken en Financiën. Die heeft aangekondigd dat Frankrijk ernaar streeft binnen het toegelaten begrotingstekort van 3 procent van het stabiliteitspact te blijven.

Tijdens het Kamerdebat was wellicht de ergste mededeling dat de regering–De Villepin gaat regeren per decreet om sneller te kunnen handelen. Dat wil zeggen dat het parlement wordt uitgeschakeld. De socialistische oppositie ziet daarin een poging om het Franse arbeidsrecht de grond in te boren. Bij monde van woordvoerder Hollande waarschuwde de fractie dat in dat geval „het woord aan de straat is, want het parlement kan dan niets meer zeggen".

Uit de rechtse hoek klonken eenzelfde geluiden. De liberale voorman Bayrou waarschuwde de regering ervoor „zaken te regelen in de hofhouding", lees: president Chirac en het Elysée. Frankrijk is in een enorme crisis terechtgekomen, en zo komen we er niet uit, zei hij. De socialisten noch de liberale regeringspartner hebben vertrouwen in de nieuwe regering.

Het hardst tekeer ging wellicht de communistische woordvoerder Bocquet. Hij vergeleek Frankrijk met het einde van het Romeinse Rijk. „We weten wie Caesar was, we weten wie Crassus is, het wachten is op onze Brutus", zei hij. Brutus was de man die keizer Caesar na een Senaatsvergadering een dolk in zijn hart stak.

Uiteindelijk kreeg De Villepin het vertrouwen van een meerderheid van de Kamer achter zich. In totaal stemden 363 afgevaardigden voor en 178 tegen de nieuwe regering.