Toen de eerste Acht-Meimanifestatie werd gehouden, vlamde de hoop op „dat we blokken beton (de bisschoppen, red.) in beweging konden krijgen. Die hoop hebben we nog wel, die illusie niet meer.” Met deze woorden karakteriseerde voorzitter Henk Baars van de Acht Mei Beweging (AMB) de situatie van de progressieve leden van de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland.

Baars zei „volstrekt geen behoefte te hebben daar dramatisch over te doen.” Hij noemde het noodzakelijk het concept van een (twee)jaarlijkse manifestatie te verlaten, maar hij erkende dat het „niet eenvoudig” is andere, levensvatbare mogelijkheden te vinden. Baars sloot overigens niet uit dat er op den duur opnieuw grootschalige bijeenkomsten worden gehouden.

De vergrijzing van de bezoekers, die min of meer gelijke tred houdt met die van het middendeel van de kerk, en de relatief steeds grotere financiële inspanningen hebben het AMB-bestuur ertoe gebracht zich voortaan te richten op plaatselijke activiteiten. Daarbij komt de eerste jaren de nadruk te liggen op liturgie en op de verhouding tussen religie en politiek.

De eerste AMB-manifestatie werd op 8 mei 1985 op het Haagse Malieveld gehouden als progressief alternatief voor het nogal behoudend karakter van het bezoek van paus Johannes Paulus II aan ons land, dat enkele dagen later begon. De eerste jaren bezochten ongeveer 12.000 mensen de bijeenkomsten. Dit aantal was teruggelopen tot ruim 3500 tijdens de vorige manifestatie in 2000. Ditmaal waren er een kleine 3000 deelnemers.

Baars noemde het overigens „grote winst” dat bisschop Van Luyn vrijdag de uitvaartdienst van de bekendste praktiserende homoseksueel in ons land, Pim Fortuyn, had geleid. Het is „heel erg positief” dat de bisschoppen hun bezwaren tegen openlijke homoseksualiteit opzij hebben geschoven. „We zullen Van Luyn hierop blijven aanspreken”, aldus Baars. De Rooms-Katholieke Kerk accepteert homoseksualiteit als een geneigdheid, maar is tegen homoseksuele vriendschappen of handelingen.