Tijdens de hoorzittingen had op de tweede zittingsdag stilzwijgend protest plaats van pro-lifeaanhangers. Zij kritiseerden het huns inziens ondemocratische aspect van de hoorzitting. Zij droegen spandoeken met daarop de foto van een pasgeboren baby, met de tekst: ”Zij kunnen niet spreken, maar wij hier ook niet”, en: ”Zij kunnen niet spreken en nu mogen wij dat ook niet voor hen doen”.

De voorzitter van de Zuid-Afrikaanse parlementaire gezondheidscommissie, L. V. Ngculu, barstte in woede uit en schreeuwde dat de demonstranten de parlementaire regels schonden. Hij duwde met fysiek geweld een oudere demonstrant weg, nadat hij zelf de politie geroepen had.

Een poosje daarna heeft Rob Mc Cafferty, voorzitter van de United Christian Action een open brief overhandigd met daarin de stelling dat hij ondemocratisch is als het pro-lifestandpunt zo bewust wordt genegeerd.

In Zuid-Afrika bestaat onder artsen en verplegend personeel veel verzet tegen abortus. Van de 290 geplande abortusklinieken zijn er maar 88 in bedrijf.

Ook uit de medische wereld waren geen mensen uitgenodigd op de hoorzitingen. Sinds 1996 hebben 220.000 abortussen plaatsgehad in Zuid-Afrika.

Vanuit de kring van een ANC-gezondheidscomité is de suggestie gedaan het weigeren mee te werken aan abortus strafbaar te stellen. Abortus is sinds vijf jaar toegestaan in Zuid-Afrika. Men wil van overheidswege nu ook abortussen na drie maanden zwangerschap toestaan.

De pro-lifevertegenwoordigers stellen dat ook na legalisering van abortus het aantal illegale abortussen niet is afgenomen. Zij vinden daarom dat het argument dat legale abortus illegale activiteiten doet afnemen geen opgeld doet en dus niet gebruikt kan worden om legalisering te rechtvaardigen.