„Al op jonge leeftijd wist ik wat ik later wilde doen: vliegen en mensen helpen”, zegt de 32-jarige piloot. „Ik weet nog goed dat ik als zesjarig jongetje in mijn slaapkamer een vliegtuigcockpit had nagemaakt. Een radiotoestel en een oude telefoon maakten het geheel compleet.”

Het duurt niet lang meer of Gertjan mag een echte stuurknuppel gaan bedienen. De oude telefoon zal dan plaats maken voor een echte vliegtuigradio. Over enkele maanden hoopt hij zich samen met zijn gezin te vestigen in Mount Hagen. Vanuit die plaats in het bergland van Papoea-Nieuw-Guinea zal hij voor de Mission Aviation Fellowship (MAF) gaan vliegen.

Eerst leek er van Gertjans droom niet zo veel terecht te komen. Na een opleiding vliegtuigtechniek en hts werktuigbouwkunde monsterde hij in 1999 aan op de Doulos, een schip van hulpverleningsorganisatie Operatie Mobilisatie. Met zijn technische achtergrond kwam Gertjan in de machinekamer terecht. „Dat was hard en zwaar werken in een benauwde en warme omgeving.”

In totaal heeft hij twee jaar op de Doulos doorgebracht.

Zijn leven kwam flink op de kop te staan toen een jonge Filippijnse vrouw als vrijwilligster enkele weken aan boord van de Doulos doorbracht. „We raakten aan de praat en het klikte. Daar doe je echt niets aan.”

Inmiddels is Gertjan getrouwd met de Filippijnse Glenda en hebben ze samen een zoon. Gertjan en Glenda hadden beiden een sterk verlangen om in de zending actief te zijn. „Sindsdien zien we steeds dat er deuren voor ons worden geopend. Tweeënhalf jaar geleden begonnen we met de opleiding in het Australische Lilydale, een van de voorsteden van Melbourne. Deze bijbelschool had een speciale opleiding voor zendingspiloten. Je kreeg afwisselend bijbel- en vliegles. We hebben daar echt genoten. Het was een schitterend gebied, vlak bij de bergen. De sfeer op school was erg goed en de contacten met de medestudenten waren onvergetelijk.”

Deze maand keert Gertjan nog een keer terug naar Australië om daar de laatste zes examens af te leggen. Daarna vertrekt het gezinnetje naar Papoea-Nieuw-Guinea. „Na een taalstudie begin ik met een grondtraining. Als ik dat haal, mag ik beginnen als copiloot op een ”Twin Otter”, een tweemotorig toestel dat twintig passagiers kan vervoeren of een flinke lading vracht. Als ik uiteindelijk de benodigde ervaring heb, mag ik ook alleen in Papoea-Nieuw-Guinea gaan vliegen in een Cessna 206.”

Vliegtuigen zijn voor de zendingswerkers en bijbelvertalers in Papoea-Nieuw-Guinea onmisbaar. Het land heeft een tropisch klimaat en kent dichte jungles. Midden over het eiland loopt een ruige bergrug met toppen tot ongeveer 5000 meter hoogte. Het vereist veel vaardigheid van de piloten om hun toestel steeds weer veilig aan de grond te zetten.

Dat het verkeerd kan aflopen, bleek dit voorjaar. Gertjan: „In februari werd de MAF opgeschrikt door een ernstig ongeval. Bij een crash kwamen twee piloten om het leven. Dat was een enorme slag, met name voor hun vrouwen en kinderen. Ook mijn vrouw vond het eerst heel moeilijk. Toch mogen we weten dat God ons geroepen heeft voor dit belangrijke werk. En daarom gaan we ook vol vertrouwen naar Papoea-Nieuw-Guinea. Veiligheid is niet de afwezigheid van gevaar, maar de aanwezigheid van God. Alleen onder Zijn vleugels is er echte veiligheid.”