Dat gebeurt onder een choepa, een huwelijksbaldakijn dat vier leden van de progressief joodse gemeente Beit Ha’Chidush (Huis van Vernieuwing) omhooghouden. Zo ’trouwt’ ze met haar gemeente.

Elisa Klapheck zal waarschijnlijk ook de eerste joodse voorganger zijn die in Nederland homorelaties zal inzegenen, zo meldt het ANP. Dat homo’s in de synagoge moeten kunnen trouwen, is geen discussiepunt meer in BHC. „Het wachten is nog op een trouwlustig paar.”

Met een vrouwelijke rabbijn behoort Beit Ha’Chidush op het Europese vasteland tot de „voorhoede”, vindt Klapheck (42). De Duitse heeft een Nederlandse moeder en spreekt vloeiend Nederlands. Ze studeerde ook enige tijd politicologie in Nijmegen. In Berlijn werkte ze als journalist voordat ze met de opleiding tot rabbijn begon. Ze schreef een boek over de Duitse Regina Jonas, in 1935 de eerste vrouwelijke rabbijn ter wereld. Begin vorig jaar werd ze in de Verenigde Staten, waar vrouwelijke rabbijnen al jaren een bekend verschijnsel zijn, in die functie ingezegend.

Klapheck ziet zichzelf als vertegenwoordiger van een nieuwe generatie Europese joden die de inhoud van de joodse traditie hebben herontdekt en die op eigentijdse manier vormgeven. „Pas in de laatste tien jaar zijn joden in Europa van mijn generatie begonnen na te denken over de vraag hoe ze de joodse traditie op een moderne manier kunnen beleven, zodat ze geen museumstuk is maar hedendaagse ervaringen weerspiegelt en ook ruimte geeft voor spirituele behoeften.”

Bij veel van haar leeftijdgenoten leeft de vraag of ze de tweede, naoorlogse generatie zijn die is getraumatiseerd door wat hun (groot)ouders in de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt, of dat ze de eerste generatie daarna zijn, die weer positieve horizonten voor een joods leven in Europa kan zien. Hoewel ze de angst en schaamte over de joodse identiteit van de generatie van haar ouders heeft meegekregen, wil ze mede vorm geven aan een hedendaags, zelfbewust jodendom.

Als voorganger bij BHC zal Klapheck een rabbijn nieuwe stijl zijn. Ze wil in geen enkel opzicht voldoen aan het stereotiepe beeld van de rabbijn als „oude man met baard die alleen maar verbiedt.” Ze wil de ongeveer 200 mensen die bij BHC betrokken zijn, begeleiden bij het gestalte geven aan hun joodse identiteit. „De rabbijn heeft het niet voor het zeggen. Ik ben geen leider, maar wil mijn medejoden bekrachtigen in hun joodse identiteit op een manier die voor hun leven klopt.”