Dat liet uitgeverij Balans vrijdagmiddag weten. De vorstin wordt niet sprekend opgevoerd in het boek.

Uit het boek blijkt volgens de uitgeverij dat koningin Beatrix een papegaai heeft die haar verdienstelijk imiteert. Ook wil de vorstin niet altijd maar met ”majesteit” worden aangesproken. Het boek onthult verder dat de prinsen in hun puberteit soms zo brutaal waren dat premier Lubbers zich geroepen voelde er iets van te zeggen.

Diverse aspecten uit het persoonlijke leven van Beatrix komen in het boek aan de orde, zoals de vraag wat de gezondheidsproblemen van prins Claus voor het functioneren van de Koningin betekenden. Volgens de uitgeverij staken deze al vanaf 1967 de kop op.

De Koningin laat nooit iets aan het toeval over. Een nieuwe ambassadeur wordt uiterst stijlvol met galakoetsen ontvangen, maar als hij zijn geloofsbrieven vergeten blijkt te zijn, liggen er nepgeloofsbrieven voor hem gereed. Huijsen sprak met politici, onder wie oud-premier Kok, met leden uit de staf van de Koningin, met deskundigen en met intimi. Ook kreeg hij volgens Balans toestemming de Koningin te volgen bij een aantal activiteiten uit haar dagelijkse programma.

De Koningin houdt ontwikkelingen zoals individualisering, ontideologisering en migratie nauwlettend bij, zo blijkt uit het boek. Ze beseft als geen ander dat de samenhang in de maatschappij onder druk staat en speelt hier doelbewust en uiterst zorgvuldig op in.

Voor Beatrix dienen de vorm en de inhoud van het koningschap elkaar te dekken, stelt de uitgever. Het feit dat ze soms het gevoel heeft dat het koningschap haar regeert, is „niet altijd bevorderlijk voor een ontspannen taakopvatting.”

Huijsen gaat ook in op de adviserende functie van de Koningin in de regering. De Koningin zou een rol als ”klankbord”, ”sparringpartner” en ”constitutioneel geweten” vervullen. Oud-premier Kok zegt dat de Koningin „mensen aan zich bindt op inhoud.” Verhalen dat zij soms de neiging heeft mensen naar haar hand te zetten. worden als „peanuts” afgedaan.