De liefde voor de Engelse klassieke auto’s in ons land is groot, gezien de 50.000 Britse oldtimers die er naar schatting rondrijden. Binnen de Fehac, de overkoepelende organisatie van 200 clubs voor eigenaren van klassieke auto’s, met in totaal meer dan 70.000 leden, richt meer dan een kwart van de clubs zich op verdwenen merken van Engelse origine. Vele tientallen garagisten zijn gespecialiseerd in oude Britse merken. Jaarlijks wisselen clubleden hun ervaringen uit tijdens tal van nationale en internationale bijeenkomsten.

De stamboom van de Britse auto-industrie is langer dan die van welk ander land ook. Het Verenigd Koninkrijk kent een rijke traditie van (kleinschalige) autofabrikanten, voortgekomen uit de drang om in schuurtjes en achterafkamertjes auto’s in elkaar te zetten, een embleem te ontwikkelen en een productielijn te beginnen. Heijnen, eigenaar van een Rover 3,5 liter P5 en een majestueuze Rover P8 van tientallen jaren oud: „De Engelse auto is nu eenmaal iets bijzonders, onderscheidt zich door vooraanstaande techniek en een karaktervol design. Dat is met geen ander land te vergelijken. Het doet werkelijk pijn dat hier nu definitief een einde aan komt.”

In de jaren zeventig werd van overheidswege door allerlei merken samen te brengen onder British Leyland een ogenschijnlijk machtige Britse producent opgezet, maar mismanagement, de neiging van de machtige vakbonden veranderingen tegen te houden en een belabberde arbeidsmoraal tastten het vertrouwen van de consumenten aan. Was in de jaren zeventig een op de vijftien gekochte auto’s in Nederland van Engelse herkomst, vorig jaar was dat teruggelopen tot ongeveer een op de 500 verkochte auto’s.

Het merk MG Rover, dat in 2004 nog trots het eeuwfeest vierde, worstelde al jaren om te overleven. Het mocht allemaal niet baten: Vorig jaar verkocht het merk niet meer dan 112.000 auto’s, veel te weinig om te kunnen overleven.

Liefhebbers van merken als MG, Wolseley, Riley, Morris, Sunbeam, Rootes, Austin en Healey koesteren weliswaar hun vele tientallen jaren oude bezit, de producenten zijn in de loop der jaren van de aardbodem verdwenen. Andere merken zijn inmiddels in buitenlandse handen: Rolls-Royce is net als Mini eigendom van het Duitse BMW, Bentley behoort tot de stal van Volkswagen. Jaguar is net als Aston Martin onderdeel van het Amerikaanse Ford, Lotus is in handen van het Maleisische Proton Saga.

De Engelse traditie op autogebied verdwijnt nog niet helemaal: her en der in de Engelse country houden kleinschalige producenten zoals TVR en Morgan de traditie in stand, waarbij ze ook nog exporteren. TVR, sinds kort eigendom van de puissant rijke Rus Abramovitsj, produceert op jaarbasis rond de 1250 auto’s, de jaarproductie van Morgan schommelt rond de 500.

In Nederland importeert Nimag beide merken, niet in de laatste plaats vanwege de persoonlijke interesse van eigenaar Evert Louwman. Met een collectie van vele honderden klassieke auto’s is hij een van ’s werelds grootste verzamelaars. In Nederland is de jaarlijkse verkoop van de sportwagens beperkt tot tien tot vijftien exemplaren. De vierwielers zijn dan ook niet voor iedereen weggelegd: de prijzen beginnen bij pakweg 80.000 euro.