De Nederlanders gingen jarenlang massaal voor de relatief goedkopere Japanse elektronische horloges. „Directeuren droegen dan een mooi pak, maar wel zo’n fluthorloge om hun pols. Dat was geen gezicht. Bij een goed pak hoort een goed horloge”, stelt Hubert. „Wat ook een rol speelde bij de Nederlandse man, is dat hij zich geneerde te koop te lopen met welvaart en dat betekent dat hij niet al te opvallende sieraden droeg.”

Nu het allemaal wel mag, gaat de Nederlander ook direct mee in de trend van opvallende horloges. „De uurwerken zijn erg groot geworden, ook voor dames”, zegt Vermeulen.

Volgens Hubert is horloges een echte mannenmarkt. „Vrouwen kopen een sieraad waarop ze de tijd kunnen zien en mannen kopen een instrument dat de tijd aangeeft. Waar een man tien jaar geleden maximaal 200 gulden uitgaf aan een uurwerk, betaalt hij nu zo’n 3000 euro en heeft hij er vaak meerdere.”

Opvallend is dat er steeds meer kleinere horlogemerken op de markt komen die als collectors items worden gekocht. „Mensen zijn op zoek naar eigenheid en willen dus iets bijzonders”, aldus Hubert. „Vrouwen daarentegen vinden het weer leuk een herenhorloge te dragen. De Zwitserse horlogefabrikant IWC heeft het beroemde klassieke herenmodel Portugieser. Dat wordt meer door vrouwen gekocht dan door mannen.”