Amerika houdt biddag. In overheidsinstellingen, scholen, bedrijven of gewoon thuis onderbreken mensen hun activiteiten en komen zij samen om te bidden. „Voor de natie, haar volk en haar leiders”, aldus de website van de National Day of Prayer Task Force. Anderen bezoeken een kerkdienst.

Burgers worden daartoe opgeroepen door de regering zelf. In zijn proclamatie, ondertekend op 26 april, vroeg president Bush de Amerikanen „te bidden om Gods bescherming, dankbaarheid te tonen voor onze zegeningen, en morele en geestelijke vernieuwing te zoeken. Ik spoor al onze burgers aan om deze dag samen te komen.” De plechtigheden variëren van gebedsontbijten en -concerten tot studentenbijeenkomsten en bijbelleesmarathons.

Ook in het Capitool in Washington krijgt de National Day of Prayer een plaats. Vertegenwoordigers van het militaire apparaat en van de rechterlijke, wetgevende en uitvoerende macht gaan in op de noodzaak te bidden voor hun specifieke beleidsterrein. Hoofdspreker is dr. Ravi Zacharias, die de vraag beantwoordt „waarom het zo belangrijk is dat Amerika verenigd is onder God.”

Volgens de National Day of Prayer Task Force, een organiserende instantie met een fulltime staf en zo’n 40.000 vrijwilligers achter zich, herinnert de gebedsdag „aan de manier waarop onze founding fathers de wijsheid van God nodig hadden op momenten dat zij werden geconfronteerd met moeilijke besluiten. De dag onderstreept dat het gebed voor ons land nog altijd even belangrijk is als in het begin.”

De eerste oproep tot gebed had plaats in 1775. Het Continental Congress schreef toen een dag uit om te bidden om wijsheid bij de vorming van de nieuwe natie. In 1863 proclameerde president Lincoln een dag van „vernedering, vasten en gebed.”

Sinds 1952 kennen de Verenigde Staten een jaarlijkse nationale gebedsdag. De dag waarop wisselde daarna echter nog. Dat veranderde in 1988, onder president Reagan. Hij stelde de National Day of Prayer vast op de eerste donderdag in mei.

Elk jaar opnieuw roept de president de burgers op om te bidden. Lang niet alle Amerikanen geven aan die oproep gehoor. Vorig jaar bezochten naar schatting ruim 2 miljoen van de rond 270 miljoen Amerikanen de meer dan 30.000 bijeenkomsten die waren georganiseerd.

In zijn proclamatie van dit jaar ging president Bush onder meer in op de aanslagen op de Verenigde Staten. „Sinds 11 september zijn miljoenen Amerikanen aangezet tot het gebed. Ze hebben gebeden om troost, begrip en bescherming.”

God heeft de Verenigde Staten „bovenmate gezegend”, zei Bush verder. „We danken voor allen in de wereld die zich bij Amerika hebben gevoegd in de strijd tegen het terrorisme. We danken voor de mannen en vrouwen van onze defensie, die vechten voor de verdediging van onze natie en de toekomst van de beschaving. We denken ook aan hen die lijden en tegenspoed ondervinden. We bidden voor vrede op de wereld.”

Bush hield de Amerikanen de woorden van Paulus voor: „Weest in geen ding bezorgd; maar laat uw begeerten in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God.”

Ds. G. M. de Leeuw, predikant van de Netherlands Reformed Congregations (NRC) van Rock Valley (Iowa), gaat vanavond voor de derde keer in een week tijd voor, ditmaal in zijn eigen gemeente. „Ik probeer dan, wat de president niet doet, de vinger te leggen bij de gééstelijke nood van het Amerikaanse volk. Daarbij wil ik aansluiten bij de actualiteit én oog hebben voor de jeugd.” Welke tekst hij voor deze dienst zou nemen, wist ds. De Leeuw gisteren nog niet. „Dat duurt nog zo lang. Ik hoop daarover nog licht te krijgen.”

Dinsdagavond sprak de predikant over Openbaring 6:4. „En een ander paard ging uit, dat rood was; en dien, die daarop zat, werd macht gegeven de vrede te nemen van de aarde, en dat zij elkander zouden doden; en hem werd een groot zwaard gegeven.” Ds. De Leeuw: „Ik heb daarover gepreekt tijdens de bidstond op 11 september. Dinsdagmorgen werd ik opnieuw bij deze tekst bepaald.”

In zijn preek ging ds. De Leeuw onder meer in op het „elkander doden.” Hij betrok dat op de vele moorden in de Verenigde Staten. „Bijna elke week en in bijna iedere Amerikaanse staat heeft er wel een moord plaats, al staat Amerika hierin natuurlijk niet alleen.”

Ds. De Leeuw vindt het beschamend dat er in Nederland van biddagen als deze geen sprake is. „De zondagsopenstelling van de grote winkels in Amerika is ten hemel schreiend. Maar onze regering schrijft nog wel een nationale gebedsdag uit. En dan schaam ik me voor Nederland.”

Ook ds. F. van der Zwaag, predikant van de Heritage Netherlands Reformed Congregations in Grand Rapids, is blij met de National Day of Prayer. „Ik heb me erover verwonderd dat Amerika behalve een gewone biddag ook een nationale gebedsdag kent, die speciaal is gericht op het land zelf. Deze dag gaat ook verder dan Thanksgiving. Dan wordt er wel veel gefeest, maar weinig God gedankt. De nationale gebedsdag is in dat opzicht een stap vooruit.”

Dat president Bush de dag zelf uitschrijft, ziet ds. Van der Zwaag als „een teken dat hij zijn geloof ernstig neemt. Wel vind ik het jammer dat hij de Naam van Christus nooit noemt. Daarover hebben we hem ook al verschillende keren aangesproken. Anderzijds haalt hij wel Paulus’ woorden aan. We hopen op en bidden om meer.”

De predikant van Grand Rapids zal vanavond spreken over het gebed van Salomo uit 2 Kronieken 7. „Het is opmerkelijk dat hoewel het vuur van de hemel neerdaalde, slechts de offers werden verteerd; niet de mensen.”

De organisatoren van de National Day of Prayer spreken de wens uit dat velen vandaag samenkomen in gebed. „Er zal dan een enorme gebedsgolf over onze natie stromen, die de eenheid van Gods volk uitdrukt en Zijn soevereiniteit erkent.”

Ds. Van der Zwaag: „In die gedachte zit toch iets moois. Bij de inwijding van de tempel waren ook 100.000 mannen, hoofden van families, aanwezig. De Heere doet grote dingen op het gebed. Niet om ons. Wij hebben het allemaal verzondigd. Maar om Zijn eer. Daarom zou ook Nederland goed zijn met zo’n dag.”