Volgens de verdachte zorgt zijn ex–vrouw, de moeder van de kinderen, niet goed voor de jongens en nam hij hen daarom mee naar onder meer Zuid–Amerika.

Na de scheiding tussen de verdachte en zijn Poolse ex–vrouw besliste de rechtbank in Assen dat de moeder de voogdij over de kinderen kreeg. Volgens P. ging en gaat het onder de vleugels van de moeder echter niet goed met de kinderen. Daarom ontvoerde hij de twee jongetjes van nu vijf en zeven jaar tot twee keer toe.

De tweede maal ging de reis onder meer via Venezuela, Brits Guyana en België. De moeder schakelde een privé–detective in om de kinderen op te sporen. In 2002 werden de kinderen, na anderhalf jaar ontvoerd te zijn geweest, in België met hun moeder herenigd. In 2001 en 2003 veroordeelde de rechtbank in Assen P. al tot in totaal tot vier jaar cel, waarvan anderhalf voorwaardelijk voor de ontvoeringen.

Het hoger beroep had een uniek karakter. P.’s advocaat kwam niet opdagen en aangezien de verdachte al op gespannen voet leefde met zijn raadsman, werd de zaak zonder advocaat behandeld. P. mocht zich van het gerechtshof zelf verdedigen. Aangezien zijn ex–vrouw als getuige door het hof werd gehoord, mocht ook Ploeger de moeder van zijn kinderen vragen stellen. Dat verliep zo ordentelijk, dat de voorzitter van het hof de beide kemphanen daarmee complimenteerde. „Als u zo met elkaar omgaat, moet er in de toekomst meer mogelijk zijn", aldus raadsheer P. Huisman.

Het hof doet op 26 april uitspraak.