Dat stellen onderzoekers van de Stowa (Stichting Toegepast Waterbeheer) in een vrijdagmorgen in Wilnis gepresenteerd rapport. Een dergelijk draaiboek wordt ook gebruikt bij hoogwater.

Voor het draaiboek moeten allereerst alle veenkaden in Nederland in kaart worden gebracht, gerangschikt naar risico en droogtegevoeligheid. Volgens de onderzoekers is het namelijk erg belangrijk dat op elk moment de actuele veiligheid van de dijken kan worden beoordeeld. In geval van langdurige droogte kunnen door de rangschikking eerst de meest kwetsbare dijken worden geïnspecteerd.

Daarnaast moet er een maatlat komen, die bepaalt hoe waakzaam de dijkbeheerders moeten zijn tijdens een droge periode. Een instrument daarbij is het dagelijkse potentiële neerslagtekort, dat vanaf 1 april op de KNMI-website is te zien. Omdat volgens de onderzoekers verdroging makkelijk is te onderschatten, moeten veldwaarnemingen deze waakzaamheid vergroten.

Als laatste willen de onderzoekers een overzicht opstellen van preventieve of noodmaatregelen om verdroging te voorkomen.

Langdurige droogte werd tot voor de zomer van 2003 nooit als belasting gezien voor veendijken. De dijkdoorbraken van Wilnis en Terbregge en de ongeveer vijftig dijkvervormingen overal in het land in augustus van dat jaar, zetten de Unie van Waterschappen aan het denken. In september 2003 begon daarom de Stowa in opdracht van de Unie het onderzoeksprogramma naar de invloed van droogte op veenkaden.