Het Dutch National Battalion (DNB) bestond uit meer dan vierhonderd onderduikers en verzetsmensen, onder wie vrouwen, studenten en Joden.Tijdens de laatste winter van de Tweede Wereldoorlog oefenden in de hele Achterhoekse grensregio verzetsgroepen met het doel tijdens de bevrijding in actie te komen. Het oefenen bleek niet voor niets, want toen het geallieerde leger in maart 1945 Gelderland binnenkwam, vonden zij het goed uitgeruste Nederlandse bataljon aan hun zijde. Het DNB hielp Nederland te bevrijden door met de Canadezen mee te trekken aan het front en voor flankdekking te zorgen.

David Engers was een Joodse onderduiker uit Amsterdam die tot de leiding van het bataljon behoorde. Aan het begin van de oorlog zag hij samen met zijn vrouw geen uitweg meer. Het paar besloot zelfmoord te plegen, maar Engers werd gered. In de oorlogsjaren die volgden zat hij in het verzet. Hij hielp mensen onderduiken en hij had in het DNB een rol bij de bevrijding van Nederland. Zelf zat Engers vanaf 1944 ondergedoken bij de familie Sellink in Aalten. In dat volgens het Onderduikmuseum „broeinest van verzet” schuilde ook Wim Leuverink, die ook deel uitmaakte van de staf van het bataljon.

Op 12 juli 1945 werd het bevrijdingsleger ontbonden en maakte vanaf toen deel uit van de Nederlandse strijdkrachten. Veel DNB-leden hadden al in juni een opleiding gevolgd voor de mijnopruiming en tekenden een jaarcontract voor dienst bij de Nederlandse Landmacht. Zij werden ingezet voor het ruimen van mijnenvelden en het bewaken van vijfhonderd Duitse krijgsgevangenen.

Het Onderduikmuseum vindt het „belangrijk” om „aandacht te besteden aan dit bijzondere bataljon dat belangrijk was voor onze vrijheid”. De expositie, die vertelt over onder meer het ontstaan van het DNB en portretten schetst van de leden, is tot 15 april volgend jaar te zien.