Een op de zes meisjes tussen de 12 en de 25 jaar is ooit gedwongen tot seksuele handelingen. Voor veel kranten was dat donderdag voorpaginanieuws, naar aanleiding van de presentatie van het onderzoek ”Seks onder je 25e”. Wat niet vermeld werd, is dat slechts een op de 23 jongens zegt ooit iemand anders gedwongen te hebben tot seks. Blijkbaar hebben de daders helemaal niet het gevoel dat ze meisjes dwongen tot iets wat die niet wilden.Zit niet juist daar de diepste pijn van dit onderzoek? De veelgebruikte uitdrukking ”seks hebben” zegt het al: seksualiteit is voor velen niet meer een scheppingsgave die tot bloei mag komen in de huwelijksrelatie, maar iets wat je naar believen kunt pakken, waar je recht op hebt, wat vanzelfsprekend is. Zelfs als er geen sprake is van een liefdesrelatie en er dwang nodig is.

Dat jongeren seksueel actiever geworden zijn, de laatste tien jaar, is nauwelijks nieuws. Ook dat is al triest: we kijken er niet eens meer van op.

Bij het onderzoek zijn diverse kanttekeningen te plaatsen. Bij de vragen is ruim aandacht geweest voor anticonceptie en allerlei seksuele technieken, terwijl er niet één vraag was over trouw in de relatie, gevoelens van liefde of spijt.

Opdrachtgevers voor het onderzoek zijn Soa Aids Nederland en de Rutgers Nisso Groep. Als de onderzoekers beschrijven dat eenderde van de jongens in homoseksuele relaties geen condoom gebruikt, noemen ze dat „alarmerend.” Wát jongeren doen, scheelt hen niet zo veel. Pas als ze een hoger risico lopen op een geslachtsziekte, rinkelt de alarmbel.

De politieke reactie op dit onderzoek is navenant: er moet nog meer voorlichting komen over veilig vrijen. En als christelijke scholen vervolgens -zoals bij het homoblad Expreszo- weigeren die uit te delen, ontstaat opnieuw commotie.

Dat betekent niet dat er binnen de gereformeerde gezindte geen reden zou zijn tot bezinning over de beleving van seksualiteit bij jongeren. Uit het onderzoek blijkt dat, vooral bij jongens, de christelijke achtergrond nauwelijks of geen rol speelt. Meisjes die aangeven dat hun christelijke opvoeding belangrijk voor hen is, hebben verhoudingsgewijs wel minder ervaring met geslachtsgemeenschap dan niet-religieuze jongeren. Islamitische meisjes blijken echter veel kuiser.

Het is al te gemakkelijk om te foeteren op ”de jeugd van tegenwoordig”. Bushokjes, winkels, postordercatalogi, gratis kranten, websites, muziekzenders en andere programma’s op radio en tv -allemaal gemaakt door volwassenen- zitten vol erotische prikkels. Het debat over waarden en normen heeft op dit punt niets aantoonbaars opgeleverd. Ouders die denken dat hun kinderen niet met deze prikkels in aanraking komen, vergissen zich. Bovendien zijn volwassenen daar zelf ook gevoelig voor.

Hoewel er geen zicht is op de omvang van deze problematiek binnen de gereformeerde gezindte, zijn er genoeg signalen. Er is alle reden om aandacht te besteden aan het thema seksualiteit. Ouders mogen voorlichting hierover niet overlaten aan de media of de straat, maar evenmin aan de school. Tegelijkertijd mag van het voortgezet onderwijs of van jeugdbonden de professionaliteit verwacht worden om op een kiese wijze jongeren een spiegel voor te houden. Dat moet verder gaan dan kledingvoorschriften.

Er is veel onwetendheid over wat de Bijbel zegt over het omgaan met het lichaam. En als die kennis er wel is, zal de omgeving het naleven daarvan in de regel niet stimuleren.

Daar zit een belangrijk probleem, ook bij dit onderzoek: er is een beeld ontstaan dat je achterlijk bent als je op je zestiende of zeventiende nog geen geslachtsgemeenschap hebt gehad. Ouders, scholen, jeugdwerkers en catecheten moeten uitstralen dat juist het omgekeerde het geval is.