Zes jaar voor doodslag Nomads–president
De rechtbank in Amsterdam heeft donderdag twaalf Hells Angels uit Limburg, de zogenoemde Nomads, veroordeeld tot zes jaar celstraf voor doodslag op hun president Paul de Vries (54) in februari vorig jaar. De rechtbank achtte moord niet bewezen.
De verdachten zijn vrijgesproken van moord en doodslag op de twee andere slachtoffers, Cor Pijnenburg (33) en Serge Wagener (34). De rechtbank gaat ervan uit dat het drietal is neergeschoten in de meetingroom van het clubhuis van de Nomads in Oirsbeek na een uit de hand gelopen ruzie.
De rechtbank heeft niet kunnen reconstrueren wie de schutter(s) zijn geweest en kan daardoor niet anders dan iedereen vrijspreken voor moord en doodslag op Pijnenburg en Wagener. De rechtbank noemt dit uiterst onbevredigend. „Schuldigen ontspringen de dans om daarmee te bereiken dat onschuldigen worden veroordeeld. Dat is een hoge prijs die moet worden betaald".
De uitspraak is verrassend en door niemand voorzien. Tegen veertien van de vijftien verdachte Nomads had officier van justitie G. Oldekamp een levenslange gevangensstraf geëist. Daarbij ging de aanklager uit van drie keer moord met voorbedachten rade. Volgens Oldekamp is er een clubbesluit aan de drievoudige liquidatie voorafgegaan.
Volgens de rechtbank is dat echter niet gebleken. De rechters menen dat er ruzie is ontstaan tussen Paul de Vries en een aantal andere Nomads tijdens de vaste, wekelijkse clubvergadering. De Vries lag bij een aantal Nomads moeilijk. Bij de confrontatie met De Vries – onduidelijk is gebleven waarover die zou zijn gegaan – zouden Pijnenburg en Wagener hun president hebben bijgestaan. Het tweetal is daarop doodgeschoten, aldus de rechtbank. De Vries is daarop uit het raam gesprongen. Vervolgens hebben de Nomads hem terug naar binnen gehaald en in de meetingroom alsnog geliquideerd.
Ook ten aanzien van het doodschieten van De Vries is onduidelijk wie de trekker heeft of hebben overgehaald. Toch kon de rechtbank in dit geval twaalf Nomads wel als mededaders aanmerken. Was er bij het doodschieten van Wagener en Pijnenburg voor degenen die niet hebben geschoten géén gelegenheid zich van het geweld te distantiëren, bij het doden van De Vries was die gelegenheid er wel.
Het staat voor de rechtbank vast dat De Vries nog leefde na zijn val of sprong uit het raam op de eerste verdieping van het clubhuis. Degenen die niet hebben geschoten, hadden kunnen verhinderen dat De Vries werd teruggehaald naar de meetingroom om te worden doodgeschoten. Ook hadden zij zich kunnen onttrekken aan het gebeuren door weg te gaan, aldus de rechtbank. Dat is niet gebeurd. Daarmee acht de rechtbank alle twaalf bij de vergadering aanwezige Nomads aansprakelijk voor de gewelddadige dood van De Vries. De meetingroom werd daags na het dodelijke geweld door de Nomads geheel gestript, om sporen uit te wissen.
De rechtbank zei in te zien dat de uitspraak, zeker ten aanzien van Wagener en Pijnenburg, voor de nabestaanden „verbijsterend” kan zijn. „Maar de rechtbank kan niet anders”, aldus het vonnis. „De enige methode om de schutters achter de tralies te krijgen, is alle verdachten die in de meetingroom waren te veroordelen. Dan is zeker dat de dader of daders gepakt zijn. Maar dan staat ook vast dat personen die part noch deel aan het gebeuren hebben, worden veroordeeld en dat zou niet terecht zijn”.
Drie verdachten werden geheel vrijgesproken, omdat zij niet bij de bewuste meeting aanwezig waren. In twee gevallen legde de rechtbank een iets hogere straf op dan zes jaar, wegens wapen– en drugsbezit.
De rechtbank heeft de verklaringen van kroongetuige A.D., over wiens rol veel te doen is geweest, buiten beschouwing gelaten. Op zichzelf achtte de rechtbank zijn verklaringen niet onbetrouwbaar, maar niet nodig voor het bewijs. D. heeft verklaard dat twee Nomads hem hebben gezegd dat de drie slachtoffers zijn geliquideerd na de diefstal van een partij cocaïne.