”Middenin de nacht”
Auteur: Toon Tellegen
Uitgeverij: Querido, Amsterdam, 2005
ISBN 90 451 0143 2
Pagina’s: 80
Prijs: € 13,75; Titel: ”De pappa van Kleine Ezel”
Auteur: Rindert Kromhout en Annemarie van Haeringen
Uitgeverij: Leopold, Amsterdam, 2005
ISBN 90 258 4447 2
Pagina’s: 28
Prijs: € 13,50.

Toon Tellegen laat in zijn nieuwste verhalenbundel ”Middenin de nacht” bekende dieren uit zijn eerdere boeken terugkeren: woelmuis, mier, sprinkhaan, olifant en egel. Kleine Ezel heeft eindelijk een vader. Rindert Kromhout en Annemarie van Haeringen verzonnen hem in het vierde verhaal over het eigenwijze ezeltje: ”De pappa van Kleine Ezel”.

De verhalen in ”Middenin de nacht” van Toon Tellegen zijn misschien niet voor alle kinderen even toegankelijk, maar de echte boekenwurmen zullen er zeker van genieten. Elk verhaal heeft zijn eigen filosofische boodschap en zet je aan het denken.

De karakters van Toon Tellegen stellen zichzelf de moeilijkste vragen en gaan op zoek naar het antwoord. De gloeiworm vraagt zich af voor wie hij gloeit, de eekhoorn wil weten of je iets alleen kunt vinden als je het wilt vinden, de reiger staat op het punt de kikker op te eten, maar wil zijn vriend toch liever als gezelschap houden en laat hem lekker slapen. De wezel kan niet slapen. Hij schreeuwt tegen zichzelf, straft zichzelf, maar het lukt niet. „Ik kan niet luisteren, dacht hij. Dat is het. Al zeg ik duizendmaal dat ik moet gaan slapen, al schreeuw ik het zo hard als ik kan in mijn oor: ik luister niet. Hij kroop onder zijn deken. Dat is mijn euvel, dacht hij. Het was donker en stil om hem heen. Hij dacht aan euvels. Grote euvels, kleine euvels. Hij draaide zich op zijn zij. Dikke tranen rolden over zijn wangen. „Wezel”, fluisterde hij, „alsjeblieft, alsjeblíéft, wil je nu gaan slapen?” Toen sliep hij.”

”Middenin de nacht” is een boek om telkens weer te lezen, vol ontroerende, hoopvolle, sombere en stille verhalen. Toon Tellegen schreef de verhalen van ”Middenin de nacht” speciaal voor Mance Post, die de meeste van zijn boeken illustreerde. Zij viert dit jaar haar tachtigste verjaardag en werd door Tellegens verhalen geïnspireerd voor een heel nieuwe stijl van illustreren. Met resultaat: de prenten sluiten qua sfeer en uitstraling naadloos aan bij de verhalen.

Op reis
Kleine Ezel kijkt naar zijn vriendjes die met hun vaders in het park spelen. In ”De pappa van Kleine Ezel” vraagt zijn mamma hem of hij meegaat de vissen voeren. Maar Kleine Ezel wil niet. Hij wil ook met zijn pappa spelen. Zijn vriendjes plagen hem omdat hij geen pappa heeft en Kleine Ezel gaat verdrietig naar zijn moeder. Ze troost hem en vertelt dat pappa in verre landen werkt. „„Is mijn pappa lief?” vraagt Kleine Ezel. „Heel lief”, zegt mamma Ezel. „En groot en sterk?” vraagt Kleine Ezel. „Mag ik paardje op hem rijden als hij komt?” Mamma Ezel denkt even na. „Weet je wat?” zegt ze. „We gaan op reis, we gaan bij pappa op bezoek.””

Samen reizen Kleine Ezel en zijn moeder naar de verre landen waar pappa werkt. Onderweg komen ze allerlei dieren tegen, die steeds tegen Kleine Ezel zeggen dat hij goed zijn hoefjes moet poetsen, zijn oren moet wassen en met twee woorden moet spreken. Kleine Ezel knikt braaf en doet zijn uiterste best om er heel netjes uit te zien als hij zijn pappa gaat ontmoeten. Ze komen bij een grote, gekleurde tent. Pappa blijkt als clown in een circus te werken.

”De pappa van Kleine Ezel” is een lief prentenboek, al is het minder origineel dan de voorgaande verhalen over Kleine Ezel. De reis naar de vader van Kleine Ezel wordt uitgebreid beschreven, terwijl pappa Ezel maar een kleine rol heeft. Volwassenen kunnen bedenken dat vader Ezel waarschijnlijk niet zo veel belang hecht aan de schone hoefjes van zijn zoon, maar voor kinderen is deze boodschap te impliciet.

Rindert Kromhout schreef een strakke tekst zonder overbodigheden. Er wordt niets voorgekauwd, kinderen moeten zelf nadenken over de betekenis van een glimlach of een bepaalde zin. De tekeningen van Annemarie van Haeringen zijn koddig, en er valt veel te zien. De clou, pappa Ezel die een clown is en op wie Kleine Ezel sprekend lijkt, is niet voor alle kinderen herkenbaar.