Limburg hoopte namelijk dat in het buizenstelsel ook ruimte zou komen voor stroomkabels, om Chemelot en de rest van de provincie aan te sluiten op de windparken op zee. Minister Sophie Hermans (Klimaat en Groene Groei) heeft echter besloten om die zogeheten gelijkstroomkabels, net als buizen voor ammoniak en andere gevaarlijke stoffen, nu niet op te nemen in de Delta Rhine Corridor. Ze kijkt samen met netbeheerder TenneT naar een alternatieve route. De verwachting is dat de benodigde kabels pas na 2040 kunnen worden aangelegd.

Volgens Satijn blijft er nu „onduidelijkheid over de energievoorziening” in Limburg. De gedeputeerde hoopt dat in gesprekken met het ministerie de aansluiting op de windparken „zo snel als mogelijk” gerealiseerd kan worden.

Directeur Koos van Haasteren van Chemelot zegt dat de buizen voor waterstof en CO2 „belangrijke pijlers” zijn in het streven van het industriecomplex om in 2050 volledig circulair en klimaatneutraal te zijn. Dat er voorlopig geen ammoniakleiding naar Chemelot komt, is volgens Van Haasteren niet zo’n probleem. „Er is momenteel voldoende productiecapaciteit voor ammoniak op de site. Zolang het ons gezamenlijk lukt die concurrerend te houden en in stappen te verduurzamen, is er geen noodzaak voor een ammoniakleiding naar Chemelot.”

De vertraagde aanleg van gelijkstroomkabels vormt volgens de directeur wel „een serieuze uitdaging” voor de elektrificatie en verduurzaming van Chemelot. „Duurzame elektriciteit is cruciaal om fossiele brandstoffen te vervangen en emissies te reduceren.”