De veranderingen in het klimaat hebben gevolgen voor planten en dieren in de Nederlandse natuur. De korhoen dreigt door de opwarming langzaam te verdwijnen, terwijl de ijsvogel en kleine en grote zilverreigers juist een opmars maken.

De Wageningse hoogleraar ziet weinig brood in pogingen om tegen de natuurwetten in bijvoorbeeld de korhoen, maar ook een aantal weidevogels te behouden. „In een aantal gevallen is het zinloos ons al te krampachtig op specifieke soorten te richten".

Berendse kaart ook de gevolgen van deze specifieke bescherming voor andere soorten aan. De haast verdwenen dieren worden in fokcentra weer opgekweekt. Wanneer deze ’dure’ exemplaren de vrije natuur ingaan, zijn ze een simpele prooi voor jagers als haviken en vossen. „Die worden dan weer afgeschoten. Een vreemde vorm van natuurbeheer".

De natuur als geheel moet wat de hoogleraar betreft centraal staan. Grote natuurgebieden die met elkaar in verbinding staan, zijn daarbij belangrijk. Hij staat daarom vierkant achter het kabinetsbeleid voor de zogenoemde Ecologische Hoofdstructuur (EHS), een netwerk van natuurgebieden. „De normale dynamiek van de natuur" kan dan de ruimte krijgen.