Die vereniging meldde maandag dat door verouderde en onvolledige vergunningen het veelal onbekend is welke schadelijke stoffen er waar in de Maas terechtkomen. Dat vormt een risico voor de waterkwaliteit. De Unie van Waterschappen zegt de belangrijkste vergunningen vóór 2027 te hebben bijgewerkt.

De waterschappen vinden dat er in het algemeen meer geïnvesteerd moet worden in het stelsel van vergunningverlening, toezicht en handhaving (VTH). „Zo is het cruciaal dat veel meer geld en kennis beschikbaar komt voor de omgevingsdiensten die toezien op de indirecte lozingen”, laat een woordvoerder weten. „Ook als waterschappen hebben wij alle belang bij het versterken van het VTH-stelsel, want deze indirecte lozingen komen inderdaad in onze rioolwaterzuiveringen en vervolgens in rivieren, sloten en plassen terecht.”

Maar belangrijker is om het probleem bij de bron aan te pakken, meent de Unie van Waterschappen. Doordat er jaarlijks miljoenen nieuwe chemische stoffen ontwikkeld worden, is het volgens de zegsman „dweilen met een kraan die steeds verder opengaat”.

„Wetgevers en bedrijven moeten er alles aan doen om te voorkomen dat mens en natuur opgezadeld worden met risicovolle chemische stoffen. ‘Forever chemicals’ zoals PFAS zouden eigenlijk niet meer geproduceerd moeten worden, eenmaal in het milieu krijg je ze er niet meer uit”, legt de woordvoerder uit. „Bij de ontwikkeling van een stof moet er zo vroeg mogelijk inzicht zijn of een stof gevaarlijk is voor milieu en gezondheid. Niet pas nadat een stof wordt toegepast in producten voor bedrijven of consumenten.”

Volgens de Unie van Waterschappen moeten de maatregelen tevens op Europees niveau genomen worden, omdat water zich niet aan de grenzen houdt. Ook zijn de waterschappen voorstander van een totaalverbod op PFAS.