Commissievoorzitter Ursula von der Leyen kreeg vorige week goedkeuring van het Europees Parlement voor een nieuwe termijn en is nu bezig om de nieuwe Europese Commissie samen te stellen voor de komende jaren. De verschillende landen die samen de Europese Unie vormen, doen zelf een voordracht van de persoon die ze graag als commissaris zien. Al eerder werd duidelijk dat het Nederlandse kabinet graag een zware portefeuille krijgt in de nieuwe Commissie. Frans Timmermans, die nu de leider is van de fractie van GroenLinks-PvdA in de Kamer, maakte vorig jaar plaats voor de CDA’er Hoekstra. Die nam zijn positie in als Eurocommissaris klimaat.

De sollicitatie van Hoekstra in het Europees Parlement als klimaatcommissaris verdiende zeker niet in alle opzichten de schoonheidsprijs. De CDA’er, die eerder minister was in kabinetten onder premier Mark Rutte en ook nog even de leider was van het CDA, stond niet bepaald te boek als een groene politicus. Toch wist hij het EU-parlement te overtuigen van zijn ambities op dat terrein. Zijn uitspraken kwamen in Nederland niet allemaal even oprecht over en deden hier en daar wel wat wenkbrauwen fronsen. De verandering van inzicht was wel heel snel gegaan. En was het hem niet alleen te doen om een mooie positie in Brussel?

Het nieuwe rechtse kabinet in Den Haag had Hoekstra kunnen passeren en iemand kunnen voordragen uit de PVV, de VVD, de NSC of de BBB. Toegegeven: de spoeling in de PVV, NSC en BBB aan ervaren bestuurders is niet heel dik. Maar zeker in de VVD waren er wel mensen die interesse hadden in de functie. Het toont dan ook lef van de regering dat ze gaan voor een CDA’er die volgens ingewijden de beste papieren heeft om een zware financieel-economische portefeuille in de wacht te slepen. Premier Schoof laat hiermee ook zien dat zijn regering onafhankelijk van de coalitiepartijen in de Kamer beslissingen durft te nemen. Daarbij: in de Eerste Kamer heeft de nieuwe regering geen meerderheid en dan kan een kort lijntje met het CDA wel van pas komen.

Als Hoekstra inderdaad een financieel-economische portefeuille krijgt, is te verwachten dat hij weer dichter bij zichzelf komt. In die hoek ligt namelijk zijn expertise. Als minister van Financiën heeft hij in het kabinet-Rutte III laten zien dat hij op dat gebied zeker van wanten weet.