„Zijt nuchter, en waakt; want uw tegenpartij, de duivel, gaat om als een briesende leeuw, zoekende, wie hij zou mogen verslinden.”

Als wij met Paulus door genade kunnen zeggen „de zonde is mij de dood geworden”, dan moeten we toch ook ondervinden dat de zonde ons altoos bijligt en dat wij geen enkel uur zonder zonde kunnen volbrengen. Voorzeker zakt de christen weleens moedeloos bij de pakken neer en zucht hij onder het diepe gevoel van de plagen van zijn hart. Verkwikking heeft een godvruchtig mens nodig, omdat zijn ziel weleens deerlijk gekweld wordt door de aanvechtingen van de vorst der duisternis.

De geschiedenis van Job leert ons hoe hij door de duivel geplaagd werd (Job 1:7-12). Wij weten hoe de satan opstond tegen Israël en David tot zonde aanporde (1 Kronieken 21:1). Wij weten hoe de satan een dochter van Abraham achttien jaren had gebonden gehouden. En hoe hij Jezus verzocht in de woestijn en Hem ertoe zocht te brengen om aan zijn eeuwig Zoonschap te twijfelen, door gedurig te zeggen: „Indien gij Gods Zoon zijt, zo zeg dat de stenen broden worden, en zo werp uzelf neerwaarts.” Wij weten dat de duivel kwam om de aarde te doorwandelen en acht had geslagen op de vrome Job (Job 1:7-8) en dat de satan omgaat als een briesende leeuw, zoekende wie hij zou mogen verslinden (1 Petrus 5:8), hoe hij Petrus en de andere apostelen zeer begeerd had om te ziften als de tarwe (Lukas 22:31).

Wulfert Floor,
oefenaar te Driebergen

(”Al de eenvoudige oefeningen”, 1913)