In vers 13 worden de gelovigen opgeroepen om tot Jezus uit te gaan „buiten de legerplaats”. Hij stierf voor hen als een Gevloekte aan een kruis, bespot en beschimpt door de mensen. Maar juist op dat Golgotha, op die plaats van vervloeking, ging voor verloren zondaren de toegang tot God open. Uitgaan tot Jezus betekent voor een christen dus kort en goed: breken met de wereld, het kruis opnemen en dat de Heere nadragen. En onderweg? Smaad en spot lijden om Christus’ wil. Een christen is immers niet meer dan zijn Meester.

Is zo’n leven van moeite en zorg, van lijden en smaad om Christus’ wil dan echt de moeite waard? Vast en zeker. De Bijbel zet de zaken namelijk in het juiste perspectief. Wie niet tot Christus uitgaat, mag dan misschien uit het leven halen wat erin zit, maar het sterven ontlopen kan hij niet. Eens komt hij onverzoend voor Christus, zijn hemelse Rechter, te staan. Dan is er geen redden meer aan. Je kunt op aarde leven alsof je hier altijd blijft, maar dat loopt uit op een bittere ontgoocheling. Niemand heeft in deze gevallen wereld immers een „blijvende stad”.

Voor een christen ligt dat gelukkig anders. Hij mag door genade weten: ik hoef niet altijd op deze oude aarde te blijven, want mij is een beter lot bereid. Ik ben op reis naar mijn echte vaderland, naar de heerlijke stad van de levende God, naar het hemelse Jeruzalem, de stad van de eeuwige vrijheid, de moeder van alle ware christgelovigen. Mijn paspoort is getekend.

Op aarde gaan alle steden voorbij, hoe machtig en indrukwekkend ze ook mogen zijn, maar de stad van God blijft. God zelf heeft hem ontworpen en voor de eeuwigheid gebouwd. Deze stad is echt een blijver.

Een christen op aarde ziet die stad van God nog niet. Door de Heilige Geest wedergeboren en geleid zoekt hij vol ijver om die te mogen binnengaan. Onderweg zingt hij het lied van hoop en verlangen in de heerlijke zekerheid van het geloof dat wie deze stad van harte zoekt hem ook zal vinden. Voor God, Christus en de vele duizenden engelen is de stad al volle realiteit, voor een christen op aarde ligt hij nog in het verschiet. Dat zoeken vraagt heilige inspanning, een leven bij en uit het Woord, een aanhoudend gebed, een zich verlaten op Gods beloften, een volgen van Christus als de enige Weg naar de Vader.

Goed beschouwd heeft iedere ware christen iets van de aartsvaders: hij is vreemdeling op aarde, een mens zonder vaste woon- of verblijfplaats, een zwerver met als enige kompas het onfeilbare Woord. Zo gaat het door strijd en aanvechting heen naar de stad waarvan Christus het fundament is. Ja, zalig bent u als u in Hem gelooft. U zult eens de heilige stad van God binnengaan en uw Zaligmaker daar ontmoeten. Want beloofd is beloofd. Maar weet ook dit: zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen. Alleen geloven gaat over in zien.