„Maar Gij hebt hem verstoten en verworpen.”

Psalm 89:39

God heeft volk en koning van Israël verstoten, zegt de dichter in vers 39. Maar hij zet er nog een woordje bij dat het nog erger lijkt te maken. God heeft Zijn volk en de koning van het volk niet alleen verstoten, Hij heeft ze ook verworpen.

Verworpen? Maar dat kan toch niet? Gods verkiezing is toch onberouwelijk? Verstoten zou je nog als tijdelijk kunnen zien. Maar verworpen, dan is de eeuwigheid in het geding. En dat gaat toch lijnrecht in tegen Gods trouw? Hij is toch geen Man dat Hij liegen kan?