„We komen hier voor God, gezin en het boerenleven. Niet voor politiek. Ik wil het hierbij laten.” Aan onze e-mailcorrespondentie met boer Arend Feenstra (44) uit Rusland komt helaas een abrupt einde.

Feenstra is een onwaarschijnlijk en eigenzinnig avontuur begonnen. In januari van dit jaar vertrok hij naar het land van president Vladimir Poetin, samen met zijn vrouw Aneesa en acht kinderen. „Hier kunnen we God in vrijheid dienen en zijn onze kinderen niet langer onderworpen aan de liberale, duivelse normloosheid van de regering in Canada.” Na vier maanden klinkt Feenstra nog even vastberaden en gemotiveerd. Maar de problemen blijven zich opstapelen.

„We zijn het onbegrip en de spot van alle westerse media zat; er wordt toch niet echt naar ons geluisterd” - Arend Feenstra, boer die vanuit Canada naar Rusland emigreerde

De jonge boer weigert aanvankelijk zijn verhaal te doen. „We zijn het onbegrip en de spot van alle westerse media zat; er wordt toch niet echt naar ons geluisterd.” Als blijkt dat we voor de familie geen onbekenden zijn, mogen we toch met hem in gesprek over zijn niet alledaagse onderneming. Maar al na de eerste ronde kritische vragen en opmerkingen geeft Feenstra er de brui aan. „Jullie kijken te veel naar westerse media en zijn niet meer in staat de werkelijkheid te zien.”

Lhbti-lieveling

Wat die „werkelijkheid” precies inhoudt, maken de twee YouTubekanalen (onder meer Countryside Acres) van Feenstra en zijn vrouw duidelijk. Wekelijks loven ze de vele weldaden van hun nieuwe vaderland. Rusland als het land van melk en honing, waar christelijke normen en waarden gelden, het grote gezin in ere wordt gehouden, het boerenleven bloeit en het weldadige gezag van een vredelievende leider heerst. „Hier zijn we gelukkig als Bijbelgetrouwe christenen en kunnen we onze kinderen opvoeden zoals de Bijbel dat van ons vraagt.”

Feenstra is altijd al zoekende geweest naar een geschikte plek op aarde om te wonen. „Een kind van emigranten neemt ook de onrust mee die meekomt bij de ontworteling door een emigratie”, legt hij uit. Met zijn jonge gezin breekt hij vaak zijn tent op om elders in Canada en de Verenigde Staten een nieuw bestaan op te bouwen. Ruimte, een weidse horizon en de vrijheid blijven trekken en zorgen voor permanente dynamiek in zijn leven.

„Ik kan en wil mijn kinderen niet langer aan de duivelse agenda van de regering blootstellen” - Arend Feenstra, boer die vanuit Canada naar Rusland emigreerde

De laatste jaren is hij weer terug in zijn vertrouwde provincie Ontario. Daar bracht hij zijn jeugd door op de boerderij van zijn ouders, die ruim veertig jaar terug uit het Friese Koudum de oversteek naar Canada maakten. Maar de onrust blijft, aangewakkerd door de toenemende afkeer van wat Feenstra „het moderne geperverteerde denken in staat en kerk” noemt. Canada, en het hele Westen, is in verval. Het volgens hem verziekte bewind van de lieveling van de lhbti-gemeenschap, de liberale premier Justin Trudeau, is een symptoom van die neergang. „Ik kan en wil mijn kinderen niet langer aan de duivelse agenda van de regering blootstellen.”

Armageddon

Feenstra oriënteert zich op alternatieven en komt onder de indruk van het grootse Rusland met zijn eindeloze areaal aan vruchtbare gronden, de ontelbare plattelandsdorpen waar nog rust en gemeenschapszin heersen, en de christelijke waarden die er nog worden gekoesterd. In zo’n eenvoudige, christelijke boerengemeenschap zullen de Feenstra’s zich thuis voelen en kunnen de kinderen mentaal gezond opgroeien. Zijn fascinatie voor het land wordt versterkt door de verslavende lokroep van de Russische zender Russia Today (RT). RT heeft volgens hem gelijk: het Westen is een economische en militaire macht die zijn tentakels over de wereld spreidt en een nucleair armageddon voorbereidt.

Na een tweetal bezoeken aan Rusland besluiten de Feenstra’s de stap te zetten. In januari arriveert het gezin in Moskou om door te reizen naar Nizhny Novgorod, een stad zo’n 500 kilometer ten oosten van Moskou. „Een stad die nog op veilige afstand van het NAVO-gebied ligt”, zegt Arend veelzeggend.

Het gezin betrekt er een kleine huurwoning in afwachting van de start van hun inburgeringsprocedure. Met een verblijfsvergunning kunnen Arend en Aneesa op zoek gaan naar een plek om zich voorgoed te vestigen.

Paniek

Maar de eerste problemen dienen zich al snel aan. Het meegebrachte vermogen van de familie, de opbrengst van de verkoop van de grond en boerderij in Canada, wordt toevertrouwd aan een plaatselijke bank. De overmaking van zo’n grote som wekt argwaan bij de financiële autoriteiten. Er is twijfel over de herkomst van het geld. Een blokkade van hun rekening brengt grote consternatie en paniek teweeg. Echtgenote Aneesa plaatst een emotionele noodkreet op het YouTubekanaal, bestookt de lokale autoriteiten met lelijke verwijten en maakt duidelijk dat ze het land zo snel mogelijk wil verlaten.

De wereldkundig gemaakte opname ontsnapt niet aan de aandacht van de Russische geheime dienst FSB. De opnames moeten onmiddellijk worden verwijderd en een spijtbetuiging over deze negatieve toon over Rusland is op zijn plaats. „We spreken de taal niet. Dat heeft tot allemaal misverstanden bij de bank geleid. Het is helemaal onze eigen schuld: we zien in dat de zaken hier nu eenmaal anders lopen”, legt Arend deemoedig uit aan zijn duizenden volgers. Canadese media, die het gezin op de voet volgen, overladen hen met leedvermaak en hoon.

Eind maart doemen opnieuw donkere wolken op. Het gezin zal het land worden uitgezet, want vader en moeder slagen er niet in op tijd de verplichte taaltest met succes af te sluiten. „Er is nauwelijks tijd geweest om in zo’n korte tijd deze moeilijke taal te leren, er is ziekte in het gezin geweest en de zoektocht naar een woonplek vergt al onze tijd en energie. Maar goed, regels zijn regels”, zegt Arend voorzichtig en begripvol. Hij heeft stress. Uitzetting van het gezin zou zijn droom als een zeepbel doen uiteenspatten.

Nederland

Feenstra overweegt tijdelijk naar Nederland uit te wijken, bij familie in te trekken en opnieuw een poging te wagen. Maar de hoge vliegkosten weerhouden hem. In een wanhopige poging om het tij te keren, bezoekt het voltallige gezin –vader en moeder en acht van de negen kinderen (de oudste is in Canada achtergebleven)– het immigratiekantoor in de stad. Het bezoek krijgt een verrassende wending. Het gezin wordt politiek asiel verleend en mag blijven. Voorlopig tenminste.

De opluchting is groot. „De weg naar de toekomst ligt weer open, al gaat niet alles zoals we vooraf hoopten”, zegt Feenstra. Uitdagingen blijven. De eerste pogingen om een bedrijf te kopen of te huren verlopen tot nu toe moeizaam. Volgers van zijn mediakanaal, die Feenstra voluit deelgenoot maakt van zijn zoektocht op het platteland, proeven uit zijn commentaar dat er in de zo andere wereld voor buitenstaanders moeilijk te bevatten en complexe eigendomsstructuren gelden. De toekomst zal leren of er in Rusland plaats is voor deze ondernemende boer die zo gesteld is op zijn vrijheid en zelfstandigheid.

„Russen zijn zo vriendelijk en vredelievend, laat je toch niets wijsmaken, ze zijn domweg gelukkig en houden oprecht van Poetin” - Arend Feenstra, boer die vanuit Canada naar Rusland emigreerde

Die twijfel lijkt Arend niet te kennen. Hij laat het zijn kijkers week in week uit meebeleven in zijn eigen wervelende propagandashow die zijn vrouw Aneesa knap regisseert. Hij neemt je mee naar goed gevulde en moderne winkelcentra –„Hoezo sancties?”–, verdedigt de Russische inval in Oekraïne met verve –„Oekraïne terroriseerde jarenlang Russischtaligen in de regio Donbas”– en heeft geen goed woord over voor de vermoorde oppositieleider Alexej Navalny – „hij had nauwelijks steun onder de bevolking”. „Russen zijn zo vriendelijk en vredelievend, laat je toch niets wijsmaken, ze zijn domweg gelukkig en houden oprecht van Poetin.”

Nog een keer e-mailcorrespondentie levert niets op. Feenstra houdt zich liever niet met politiek bezig.