„Toen ik nog gemeentepredikant was in Spijkenisse speelde het idee van een gebedsmoment aan het begin van de dag door mijn hoofd. Juist omdat gebed zo belangrijk is en mensen zo veel moeite hebben om een gebedsleven vorm te geven, kan de gemeente een voorbeeld stellen en een gebedsmoment faciliteren.

Dit gebedsmoment vindt in de kerkzaal plaats en wordt geleid door een persoon. Door de coronacrisis kwamen mijn prioriteiten en gedachten bij andere zaken te liggen, maar het idee is nooit verdwenen.

Aan het idee is al uitvoering gegeven in verschillende kerken in Zuid-Korea. Gemeenten organiseren daar om 6.00 uur een dienst. Zo las ik van een pinkstergemeente dat vele duizenden gemeenteleden naar de kerk komen om te bidden voor een opwekking in het land, terwijl dit moment om 5.00 uur ’s morgens plaatsvond. (…)

Hoe zie ik een dergelijk moment voor mij? Ik denk aan een bijeenkomst van een halfuur waarin een lied gezongen (a capella of begeleid), uit de Bijbel gelezen en een aantal gedachten gedeeld, en bovenal gebeden wordt. Aanwezigen kunnen gebedspunten delen, terwijl luisteraars deze vooraf kunnen delen met de verantwoordelijke. Het gebed van de dag zal sowieso een zegenvraag bevatten over de werkdag en voorbede voor gemeenteleden. Het gebedspunt van geestelijke opwekking, het centrale punt in de gebedsstonden in de kerken van Zuid-Korea, lijkt mij in de Nederlandse context ook waardevol.

Een grond onder dit voorstel is de waarde van het gebed. (…) Als de Zoon en de Geest bij de Vader voor de gelovigen bidden, hoeveel temeer zal een gelovige dan op aarde moeten bidden? Als de kerkelijke gemeente de waarde van het gebed ziet, zal gebedsonderwijs en zullen gebedsmomenten toch ook gefaciliteerd moeten worden.

Ik kan allerlei bezwaren tegen dit idee bedenken. Het past niet in de overvolle werkweek van de predikant, er is geen predikant of andere voortrekker die dit initiatief kan vormgeven, het tijdstip komt niet goed uit, er komt weer een activiteit in de volle gemeenteagenda et cetera. Ik kan op elk van deze bezwaren wel een repliek formuleren, maar de woorden ontbreken mij daarvoor.

Daarom wil ik een bezwaar voor het voetlicht halen: er zullen weinig mensen komen. De focus op aantallen aanwezigen moet de kerk wat mij betreft echt loslaten. De katholieke traditie leert dat de kerntaken van de gemeente gewoon uitgevoerd moeten worden. Ik pleit ervoor om die houding ook te laten gelden in die andere centrale taak (aldus artikel 16 van onze kerkorde), het gebed als offer voor God (Psalm 141:2; Openb. 8:3-4).

Laat de kerkelijke gemeente in de crisis van gebedslevens leidinggeven. Het zou mooi zijn als gemeenten ook op deze manier de gestalte van Christus zichtbaar laten worden. Hij was het ook die Zijn discipelen leerde bidden.”

Dr. A. van den Os pleit in De Wekker, orgaan van de Christelijke Gereformeerde Kerken, voor een dagelijks gebedsmoment in de kerk.