„Daarna zei Hij tot Thomas: Breng uw vinger hier en zie Mijn handen en breng uw hand en steek ze in Mijn zijde; en wees niet ongelovig, maar gelovig.” Luister naar de woorden van de Heere: „Waarom bent u ontsteld en waarom komt er twijfel op in uw hart?” Wat zijn dat anders dan bedrieglijke, ongezonde en verderfelijke gedachten? Christus is toch de vrucht van Zijn lijden kwijt als de verrijzenis niet op waarheid berust?

Wat bent u ontsteld en waarom kwam er twijfel op in uw hart? Het lijken wel de woorden van een goede boer, die zegt: „Wat ik toen heb geplant, zal ik vinden. Geen doornstruiken, want die heb ik niet geplant.” Het geloof daalt in het hart neer, want het komt van boven. De twijfel is niet van boven neergedaald, maar als onkruid in uw hart opgekomen. Maar het geloof verlaat het hart niet. Het roeit wel het onkruid uit, zuivert de akker en zaait het goede.

Want dat Hij zegt: „Wat bent u ontsteld?” komt, omdat u inderdaad in de war bent, onzeker van uw zaak. Waarom komt er twijfel op in uw hart? Kijk naar Mijn handen en Mijn voeten. En als kijken alleen niet genoeg is, zegt Hij: „Betast Mij.”  U gelooft uw ogen niet? Geloof dan uw handen. Hij zegt: „Betast Mij en kijk: een geest heeft geen vlees en beenderen, zoals u ziet, dat Ik heb.” De apostelen konden het van vreugde en verbazing niet geloven. Ze waren verheugd en toch aarzelden ze.

Aurelius Augustinus,
bisschop te Hippo

(”Sermo 196a.1”, 417)