Barokmusicus Ton Koopman onthulde het borstbeeld maandag in het Amsterdamse Begijnhof. Fabio Pravisani is initiatiefnemer en maker van het beeld. De in Egmond aan Zee woonachtige beeldhouwer ontdekte via internet dat Locatelli in de Engelse kerk op het Amsterdamse Begijnhof ligt begraven, vertelt hij tegenover het Nederlands Dagblad. Volgens hem zijn weinigen daarvan op de hoogte en daar wil Pravisani verandering in brengen. Daarnaast zag hij het als een kans om een beeld van zichzelf in het centrum van de hoofdstad te kunnen plaatsen.

Componist en violist Locatelli werd in 1695 in de Italiaanse stad Bergamo geboren. Hij werkte geruime tijd in Rome, Mantua en Venetië en maakte in Duitsland faam als „duivelskunstenaar” op de viool. De Engelsman Charles Burney woonde een optreden van Locatelli bij aan het hof in het Duitse Kassel. In zijn dagboek – een weergave van zijn reizen op het Europese vasteland - noteerde hij dat Locatelli harten weet te veroveren door een ongemeen zuivere en lieflijke toon.

In 1729 vestigde Locatelli zich in Amsterdam, de stad waar hij al jarenlang zijn muziek had laten drukken en uitgeven. Hij zou er tot zijn dood in 1764 verblijven, wonend aan de Prinsengracht. Locatelli trad op in Amsterdam, gaf les, handelde in snaren en verkocht zijn eigen muziek. Dat leverde hem geen windeieren op, want hij liet een kostbare bibliotheek, een grote collectie prenten en gravures van meesters als Rembrandt én drie violen na. Geen Stradivarius, wel een Stainer, destijds de Ferrari onder de violen.

De Italiaan schreef aanstekelijke muziek. Het beluisteren van zijn composities was voor topvioliste Lisa Jacobs dé reden om viool te gaan spelen, vertelde zij in 2016 tegenover het Reformatorisch Dagblad.  „Je zou het niet verwachten van een barokcomponist, maar de muziek van Locatelli is vaak erg romantisch. Qua harmonie gebeuren er bijzondere dingen, zeker voor die tijd. Elk eerste en laatste deel van een vioolconcert bevat een capriccio voor soloviool. Deze technisch zeer uitdagende stukken zijn eigenlijk uitgeschreven improvisaties. Ze deden veel stof opwaaien in de toenmalige muziekwereld. Locatelli kon hiermee laten horen wat hij allemaal in huis had als vioolvirtuoos.”