De zielsziekte neemt de troost van het leven weg. Een ziek mens heeft nergens vermaak in, zijn leven is hem een last. Zo is ook de door de zonde zieke ziel van alle ware troost verstoken. Zijn lachen is niets anders dan een vermakelijke droom. Hij heeft geen recht op ware troost. Zijn zonden zijn hem niet vergeven. Hij is niet vrijgesproken van hel en verdoemenis. Zijn ziekte is een voorspel en een inleiding tot de dood. De ziekte is niet anders dan het omhakken van een boom en de dood is als het vallen van de boom.Zo brengt ook de ziekte van de zonde -indien ze niet in de tijd genezen wordt- de tweede dood voort. Adam heeft door het breken van de fles van de oorspronkelijke gerechtigheid de ziel met veel gebreken vervuld. Het lichaam is aan zo veel gebreken niet onderhevig als de ziel. Het is niet mogelijk die alle te noemen; kwaden zonder getal. En dan te bedenken dat de zonde de ergste ziekte is. Een lichaam vol met pestzweren te hebben, is droevig. Maar een ziel, die het beste deel is, vol met pestzweren en littekens der zonden te hebben, is nog erger.

Een mens kan naar het lichaam ziek wezen en nochtans met een gerust geweten zijn. Hij zal zijn ziekte nauwelijks gevoelen. Maar wanneer de ziel aan een heersende lust ziek is, is zijn geweten verontrust. De goddelozen, zegt mijn God, hebben geen vrede. Maar aan de andere zijde: iemand kan lichamelijk ziek zijn, maar God heeft hem lief. Dan is alles goed

W. Perkins, predikant te Cambridge (De ziekte en genezing der ziel, 1683)