De wereld van medisch specialisten in Nederland is al decennia berucht om de hoogoplopende ruzies tussen specialisten onderling. Het komt ook vaak voor dat ze ziekenhuisdirecteuren het leven onmogelijk maken. Niet zelden tasten die ruzies de kwaliteit van de zorg aan.

Het gros van de medisch specialisten in Nederland verhuurt zichzelf via een maatschap aan een ziekenhuis. De ziekenhuisdirecties hebben dus weinig greep op de handel en wandel van de artsen. Betrokkenen verklaren de ruzies tussen de medisch specialisten door de machtsposities die ze van oudsher innemen. Ze staan bovenaan de hiërarchie in een ziekenhuis, worden weinig tegengesproken, en dulden geen inmenging. „Ze voelen zich God" wordt vaak gegniffeld.

In het buitenland zijn specialisten vaak gewoon in dienst van het ziekenhuis, net zoals hoogleraren bij een universiteit. Ze verdienen een CAO–loon, en gedragen zich veel meer als gewone werknemers. De situatie dat specialisten in Nederland ’eigen baas’ zijn, is historisch zo gegroeid. De allereerste specialisten werkten gewoon vanuit huis. Langzamerhand zijn ze naar de ziekenhuizen getrokken, maar ze hebben hun zelfstandigheid nooit opgegeven.

Minister Hoogervorst van Volksgezondheid laat in de Tweede Kamer geen gelegenheid voorbijgaan om de medisch specialisten door de mangel te halen. Hij ergert zich er dood aan dat ze aan de ene kant topverdieners zijn, maar zich aan de andere kant bovenmatig bezighouden met hun eigen belangen. Zo mag de minister graag vertellen dat specialisten op vrijdag vooral op de golfbaan te vinden zijn, terwijl hun patiënten op wachtlijsten mogen wachten tot ze aan de beurt zijn in de behandelkamer.

Met zijn plannen voor invoering van marktwerking in ziekenhuizen, hoopt Hoogervorst via een omweg meteen ook de machtspositie van specialisten aan te pakken.