De alleenstaande 24-jarige moeder van de baby ontdekte dat ze 22 weken zwanger was en besloot tot een abortus. Ze had al een kind van anderhalf jaar.

De vrouw werd opgenomen in het Salford’s Hope Hospital in Manchester en kreeg gedurende 24 uur vier verschillende medicijnen toegediend. De artsen deelden de vrouw mee dat haar kind was overleden en dat ze na vier dagen moest terugkomen om de baby te laten halen.

Onderweg naar huis voelde ze in de trein echter dat de baby in haar buik bewoog. De moeder veranderde plots van gedachten en besloot dat ze toch geen abortus wilde.

Nog dezelfde dag kreeg ze weeën en vier dagen later, op 22 november 2002, beviel ze van een zoon. Het ventje woog slechts 750 gram. Gedurende zeven weken lag de baby aan de beademing en kreeg diverse infecties en longproblemen. De behandeling sloeg echter aan en na zeven maanden mocht de baby het ziekenhuis verlaten. Inmiddels is het een gezonde peuter van twee jaar oud.

Volgens Paul Clarke, een voormalig arts in het ziekenhuis, voelt de moeder zich schuldig dat haar kind te vroeg is geboren doordat zij aanvankelijk een abortus wilde. Een Britse pro-lifevertegenwoordiger prijst de moeder echter voor haar moed het kind in deze moeilijke situatie toch te willen behouden.

Ongeveer 2 procent van de zwangerschapsafbrekingen in Engeland heeft plaats bij baby’s van 20 weken en ouder. Onbekend is hoeveel van deze baby’s levend ter wereld komen.