De zonde heeft het verstand verdorven. Augustinus noemt het verstand de lamp van de rede. Deze lamp brandt duister. Paulus zegt ervan: Verduisterd in het verstand. De zonde heeft een deksel over het verstand getrokken. Het is als een mist, zodat wij noch God, noch onszelf kennen en alleen wijs zijn om kwaad te doen. Wij kunnen, voordat de Geest van God onze ogen opent, over geestelijke dingen niet meer oordelen dan een blinde over kleuren.Het geheugen is vol gebrek. Tevoren was het geheugen van de mens als een gouden kabinet, waarin de goddelijke waarheden veilig lagen opgeborgen. Nu is het echter als een zeef, waardoor al het goede wegspoelt. Het geheugen is als een zak die de bloem uitzift en de zemel behoudt. Zo laat ons geheugen alle zaligmakende waarheden varen en behoudt niets anders dan schuim en ijdelheid. Vuile historiën worden onthouden en goddelijke waarheden worden vergeten.

De wil, die de opperste bevelhebber is in de ziel, is geheel ontsteld. In de schepping van de mens was de wil zuiver en kwam overeen met Gods wil. „Ik heb lust, o mijn God, om Uw welbehagen te doen.” Nu is ze ontsteld als een ijzeren zenuw die zich door God niet wil laten buigen.

W. Perkins, predikant te Cambridge (De ziekte en genezing der ziel, 1683)