Naast de oprit van de familie Van Milligen staat een minibieb: een kast met boeken die voorbijgangers gratis kunnen meenemen. Karin van Milligen maakte hem zelf –„met een beetje hulp van mijn man”– van een oude kast, die ze gratis op de kop tikte. Veel boeken die erin liggen, komen ook uit de kringloop.

In de woonkamer ligt een kat op een grijsgroene bank. „Een van mijn mooiste tweedehands vondsten”, vertelt Van Milligen over het meubelstuk. „Van Riviera Maison, voor maar 200 euro gekocht via Marktplaats. Mijn man moet altijd een beetje lachen om mijn kringloopgedoe, maar deze bank ging hij direct ophalen toen ik het vroeg. Hij ligt er elke avond op.” Van Milligen, moeder van vier zoons en twee dochters, gaat al van jongs af aan regelmatig naar de kringloop. Haar oudste dochter heeft ze inmiddels ook aangestoken: die scharrelt de mooiste vintage items op en verkoopt ze dan via Instagram.

Tegellijm

Zo’n twintig jaar geleden, toen Van Milligen jonge kinderen had, kocht ze vooral veel tweedehandskleding. „Ik ging regelmatig met een groep vrouwen op kringlooptour. Dan kwamen we thuis met de kofferbak vol kleding en speelgoed.”

Neuzen in de kringloop is een van haar vele hobby’s. Overdag is Van Milligen, die in de avonduren werkzaam is als verzorgende, het liefst thuis. „Maar na dertig jaar huwelijk heb ik het schoonmaken wel een beetje gezien”, lacht ze, terwijl ze de kachel opstookt. „Tien jaar geleden begon ik ermee om potten uit de kringloop in te smeren met tegellijm, zodat er een mooie structuur ontstaat, en daarna te verven en te verkopen. Toen er steeds meer vraag naar kwam, ben ik gestopt. Als het een verplichting wordt, geeft het geen positieve energie meer. Toen ik klaar was met die potten, heb ik heel wat afgetimmerd met afvalhout. En de afgelopen tijd heb ik allerlei vazen en schalen uit de kringloop bekleed met papier-maché.” Ze laat een grote vaas zien, die eruitziet alsof hij uit een luxe woonwinkel komt. „Met liefde gemaakt. Ik geniet lang niet zo erg van iets uit de winkel.”

Kaasschaaf

Van shoppen houdt ze dan ook niet. „Dan móét je iets vinden en lukt het niet. Dat geeft stress, terwijl hobbymatig neuzen in de kringloop juist ontspannend werkt. Je hoeft niets en je vindt toch wat. Het geeft zoveel meer voldoening. Waarom is dat eigenlijk,” peinst ze. Na even nadenken: „Je laat je verrassen; je weet nooit wat je tegenkomt. En wat je koopt is uniek, in tegenstelling tot massaproductie.”

Zo’n 80 procent van de inboedel van het gezin is tweedehands, schat ze in. „Bepaalde spullen kopen we bewust nieuw, zoals de bedden en de keukenapparatuur. Onlangs heb ik nog een nieuwe kaasschaaf gekocht, die zijn tweedehands gewoon niet meer goed. Maar ik vind het onnozel om een nieuwe bank te kopen. Je betaalt je scheel. En in dit huis wordt geleefd: als de kleinkinderen hier spelen, wil ik niet continu bang zijn dat er wat met de meubels gebeurt.”

Geluk zit niet in de duurste inboedel, maar in de kleine dingen, is haar ervaring. „Ik denk dat het Bijbels gezien niet goed is om het geld dat je gekregen hebt, altijd maar uit te geven aan nieuwe trends. Natuurlijk mag je best eens wat nieuws kopen. Maar het gevaar is dat je je hart erop zet.” Ze aarzelt even. „Dat geldt ook voor mij hè. Je kunt ook doorslaan in kopen bij de kringloop. Het gaat erom dat je een evenwicht vindt.”

Deel 3 in een serie over gezinnen die zo min mogelijk nieuw aanschaffen en zoveel mogelijk tweedehands. Vrijdag deel 4.