Leuk, zo’n magazine vol boeken en leesfanaten. Maar voor Elseline uit Krabbendijke is de uitvinding van de boekdrukkunst echt geen hoogtepunt uit de geschiedenis. De vmbo-kaderleerling leest praktisch nooit. „Omdat ik voor school binnenkort een boekverslag moet maken, lees ik nu wel een boek, maar daar ben ik al maanden mee bezig.”

Het lukt je niet om dat in één week uit te lezen?

„Nee, echt niet. Dat komt ook doordat ik dyslexie heb. Ik kan niet snel lezen, en daarom beleef ik er weinig plezier aan.”

Zijn er ook andere redenen waarom het niet lukt?

„Ik heb het te druk. Overdag zit ik op school, daarna werk ik meestal nog even en ’s avonds ga ik vaak naar vrienden. Je kunt natuurlijk tijd maken om te lezen, maar dat doe ik nooit.

Er zit ook te veel onrust in me. Ik kan me niet lang op één ding focussen. Als ik lees, ben ik heel snel afgeleid. Dat komt ook door m’n telefoon. Als er een berichtje binnenkomt, ben ik uit het verhaal en dan ga ik niet meer verder.

In veel boeken staan ook te moeilijke woorden voor mij. Als je iedere minuut een woord leest dat je niet begrijpt, dan haak je ook snel af.”

Vind je lezen dus echt een vervelende bezigheid?

„Nou, als kind heb ik wel gevoeld dat het ontspannend is. Als je met je gedachten helemaal in een verhaal zit, dan zorgt dat wel voor rust in je hoofd.”

Als kind las je dus wel?

„Nou, toen was ik ook al geen boekenwurm, hoor. Mijn moeder moest me regelmatig aansporen: „Ga nou eens lezen.” En dan deed ik het wel, maar het is nooit echt een hobby van me geweest.”

Zou je dat wel willen?

„Ja, dat zou ik best lekker vinden. Het zou ook wel goed voor me zijn. Als je veel leest, leer je ook goed Nederlands, en dat is wel handig. Al heb ik dat later voor m’n werk gelukkig niet zo nodig. Ik wil in de zorg gaan werken. Daar is het belangrijker dat je met je hart en handen werkt dan met je hoofd.”

Wordt lezen bij jou thuis belangrijk gevonden?

„Absoluut. Er wordt heel veel gelezen. En het wordt ook echt gestimuleerd. Met Kerst krijgen we altijd een boek van m’n ouders, en met verjaardagen kreeg ik ook vaak een boek. Toen er nog veel kinderen thuis woonden, las mijn vader op zondagavond altijd voor. Dat vond ik echt fijn. Luisterboeken vond ik ook leuk. We hadden cd’s van Maarten Gunnink, die heb ik heel veel geluisterd.”

Voor school zul je lesboeken moeten lezen. Hoe gaat dat?

„Ja, vooral bij maatschappijkunde en biologie vind ik dat heel lastig. In die boeken staan stukjes, als ik die moet lezen, dan denk ik echt: wat stáát hier?! Vooral als het over politiek gaat; wat een ellende is dat.”

Elseline pakt er een boek maatschappijkunde bij en begint te lezen: „De Tweede Kamer benoemt nu een for-ma-teur. Dat is meestal de leider van de grootste coalitiepartij.” De eerste letter van het laatste woord leest ze als een s-klank. „Ja, als er een paar van dat soort woorden in een zin staan, is het voor mij echt een brij. Geen touw aan vast te knopen.” De vierdeklasser kan op school, locatie Kerkpolder van het Calvijn College, hulp bij dyslexie krijgen. „Maar dan moet je daar zelf om vragen, en dat vind ik niet nodig. Het heeft nu ook geen zin meer.”

Je moet binnenkort een boekverslag maken. Welk boek lees je daarvoor?

„De enige schrijver die mij op dit moment boeit is Thea Zoeteman. En zij gebruikt geen moeilijke woorden, dus haar boeken begrijp ik.

Ik ben nu sinds twee maanden bezig in ”Joliens opdracht”. En eerder las ik ”Thirza’s tweestrijd”. Die boeken spelen zich af in de wereld waar ik ook in zit. Jolien doet een zorgopleiding op het Hoornbeeck College; dat wil ik volgend jaar ook gaan doen. Dat maakt het boeiend. Het lezen van die boeken vind ik niet leuk, maar de verhalen zijn wel leuk.”