Donderdagochtend is hij nog even langs de bouwplaats aan de Goorseweg in Lochem gefietst waar woensdag het ongeval plaatsvond. Hij wilde er toch even kijken, zegt Olthoff, zelf woonachtig in de Gelderse plaats, telefonisch. „Na een bezoek aan de fysio ben ik omgereden. De plek trok me toch aan. Mensen kwamen er bloemen leggen.”

Op de plek waar bouwbedrijf BAM bezig is een nieuwe brug over het Twentekanaal te bouwen. De brug zou „eindelijk een fatsoenlijke verbinding naar het achterland” brengen, zegt Olthoff. Maar woensdag ging het helemaal fout. Een boog stortte naar beneden. Een Poolse en Belgische werknemer kwamen om, twee anderen raakten gewond. Een van de dodelijke slachtoffers was in dienst van het Belgische bouwbedrijf Aertssen, maakte het bedrijf donderdag bekend. Dit concern leverde kranen en hijsmaterieel.

Woensdag stond de gepensioneerde Olthoff bij de bouwplaats, op een container speciaal neergezet voor toeschouwers. „Op zo’n 3 meter hoogte heb je goed overzicht. Ik ben er wel vaker geweest, bijvoorbeeld toen ze het brugdek naar de bouwplaats reden. Het is fantastisch om te zien hoe ze de brug in delen in elkaar zetten.”

Het moest een feestelijke dag worden: de eerste boog zou op de brug worden geplaatst, en daarmee zou het hoogste punt van het project worden bereikt. Olthoff was ook present. „Het ging allemaal goed. Millimeter voor millimeter, heel langzaam, bewoog de boog, tussen twee grote kranen. Opeens hoorde ik een grote knal. Een kabel brak af, de onderkant van de boog kwam in beweging en begon te slingeren. Aan de andere kant van de boog brak ook een kabel. Daarna hoorde ik een bonk en een klap. De onderkant van de boog klapte tegen het brugdeel op de grond aan. Vervolgens sloeg de hele constructie het plateau weg waar de werknemers op staan. Die zag ik naar beneden vallen.”

Trillen

Dan is het stil. In Olthoffs herinnering wel een minuut of twee. „Ik dacht: dit kan niet waar zijn. Daarna pas kwam het besef dat er iets verschrikkelijks is gebeurd. Ik stond te trillen op mijn benen. Toen het hele gevaarte op de grond lag, zei ik: We moeten de hulpdiensten bellen. Ik realiseerde me: ik heb inderdaad die mensen zien vallen, de dreun gehoord en gevoeld.”

Na tien, vijftien minuten arriveren de hulpdiensten in groten getale. Voor Olthoff het moment om naar huis te gaan. „Ik heb mijn vrouw verteld wat er was gebeurd. De wildste verhalen deden de ronde. Zij had gehoord dat een andere brug in Lochem was ingestort.”

Ook 24 uur later is Olthoff nog ondersteboven van het drama. „Ik zal eerlijk zeggen: ik heb er vannacht van gedroomd. De beelden kwamen weer terug. Van die vallende mensen, met hun werkkleding heel duidelijk afstekend tegen de achtergrond. Een kwartier voor het ongeval heb ik ze naar boven zien gaan in de bouwlift. Even later worden ze door de lucht geslingerd, terwijl ze zich nergens aan konden vasthouden. Ik vraag me steeds af: wat is er door die mensen heen gegaan, in die laatste paar seconden. Ik hoop dat ze niet veel hebben geleden.”

In Lochem is het ongeval het gesprek van de dag. „Net bij de fysio hoorde ik dat mensen op 8 kilometer afstand ook de klap hebben gevoeld. En een kennis van me, die op een meter of 100, 150 van de bouwplaats woont, vertelde me dat zijn hele huis stond te trillen.”

Olthoff vreest dat de gebeurtenissen hem nog lang zullen bijblijven. „Het is een film die je niet meer wilt zien. Maar de beelden zullen nog wel een paar keer in mijn hoofd afspelen.”